Prawo do właściwego uzasadnienia wyroku było przedmiotem wydanego 17 kwietnia wyroku Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w sprawie Uche przeciwko Szwajcarii (skarga nr 12211/09).
Wobec skarżącego Magmy Uchego szwajcarska policja stosowała kontrolę operacyjną polegającą na podsłuchiwaniu jego telefonu w związku z podejrzewaniem go o handel narkotykami. Dzięki uzyskanym w ten sposób dowodom 19 listopada 2004 r. Sąd Rejonowy w Bernie-Laupen uznał skarżącego za winnego prania pieniędzy oraz przywozu, zakupu i sprzedaży 4,4 kg kokainy i 153 g heroiny, za co skazał go na 69 miesięcy pozbawienia wolności.
Uche odwołał się od tego wyroku, argumentując, że sąd rejonowy naruszył zasadę kontradyktoryjności poprzez wskazanie w wyroku innej niż w akcie oskarżenia ilości narkotyków, które miał posiadać. Orzekający jako sąd odwoławczy Sąd Najwyższy w Bernie odrzucił apelację i utrzymał w mocy orzeczenie sądu rejonowego. 28 stycznia 2008 r. Uche wniósł do Federalnego Sądu Najwyższego skargę kasacyjną, w której zarzucił naruszenie zasady kontradyktoryjności, argumentując, że prokurator w akcie oskarżenia i wyrok skazujący odnosiły się do różnych ilości narkotyków. W związku z tym skarżący zarzucał, że nie był w stanie przygotować się należycie do obrony. Wyrokiem z 20 czerwca 2008 r. Federalny Sąd Najwyższy oddalił apelację.
W związku z wyczerpaniem krajowych środków odwoławczych skarżący wniósł skargę do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, zarzucając, że doszło do naruszenia dwóch szczególnych gwarancji procesowych wynikających z zagwarantowanego przez art. 6 EKPC prawa do sądu, tj. prawa do informacji o istocie i przyczynie skierowanego przeciwko niemu oskarżenia oraz prawa do uzasadnienia wyroku. Trybunał Strasburski podzielił jednak tylko drugi z zarzutów.
W kontekście pierwszego ETPC zauważył bowiem, że skarżący z aktu oskarżenia mógł się dowiedzieć, że ilość narkotyków była znaczna (ponad 1,7 kg). Stwierdził, że z punktu widzenia tego zarzutu różnica w określeniu ich dokładnej wagi nie ma większego znaczenia. Skarżący otrzymał wystarczające informacje, które były niezbędne do pełnego zrozumienia zakresu zarzutów przeciwko niemu w celu przygotowania odpowiedniej obrony. Co więcej, przedstawił zarzut naruszenia zasady kontradyktoryjności w skardze do Sądu Najwyższego kantonu Berno, który przeprowadził pełną ocenę sprawy. Trybunał uznał zatem, że wszelkie wady w postępowaniu przed sądem rejonowym zostały naprawione przed Sądem Najwyższym. Wynikało to z tego, że nie doszło do naruszenia art. 6 ust. 1 Konwencji.
Z kolei w kontekście drugiego z zarzutów trybunał zauważył, że w wyroku z 20 czerwca 2008 r. Federalny Sąd Najwyższy nie odniósł się do zarzutu opartego na naruszeniu zasady kontradyktoryjności, mimo że zarzut ten został zgłoszony w skardze oraz należycie uzasadniony. W związku z tym Federalny Sąd Najwyższy powinien był uwzględnić apelację, względnie uznać zarzut za bezzasadny. W takiej sytuacji powinien był go oddalić, utrzymując zaskarżony wyrok w mocy. Brak jakiegokolwiek odniesienia się do niego doprowadził do naruszenia prawa skarżącego do właściwego uzasadnienia wyroku.