Różne sposoby przekazania rodzinnego majątku dzieciom mają odmienne zalety, wady i konsekwencje tak prawne jak i podatkowe. Narzędzi do przeniesienia własności domu, mieszkania, działki (ogólnie: nieruchomości) jest kilka. Może to być darowizna, umowa dożywocia lub testament. Darowizna jest też popularnym sposobem na przekazanie dziecku samochodu.

Sposobów podziału i przekazania - części lub całego - majątku rodzinnego dzieciom jest wiele. Może to być darowizna, umowa dożywocia czy wreszcie testament. Każdy wariant ma swoje zalety i wady oraz ryzyka. Dla podjęcia najwłaściwszej decyzji warto znać podstawowe cechy prawne i podatkowe różnych rozwiązań.

Rodzice myślący o przepisaniu części lub całości swojego majątku na dzieci lub dziecko mają do wyboru trzy podstawowe możliwości:

  • umowa darowizny
  • umowa dożywocia
  • testament

Każda z powyższych form przekazania praw majątkowych ma nieco inne konsekwencje prawne. Podstawowa różnica jest taka, że darowizna i umowa dożywocia powodują, że obdarowany staje się właścicielem przekazanego mu majątku w terminie określonym w umowie. W przypadku zaś testamentu wszelkie rozstrzygnięcia majątkowe zapadają (po otwarciu spadku) dopiero po śmierci spadkodawcy.

Nieruchomość: Podział albo współwłasność

Warto także pamiętać, że jeżeli do przepisania lub przekazania mamy jednolitą nieruchomość (niepodzieloną prawnie, widniejącą w ewidencji lub księdze wieczystej jako jedna) wówczas należy ją albo uprzednio podzielić na dwie odrębne, albo przepisać nieruchomość jako współwłasność obdarowanych (np. dla dwojga dzieci po 50 proc.). W przypadku przepisania na dzieci w formie współwłasności konieczne może się okazać także późniejsze zniesienie współwłasności. Wówczas każde z obdarowanych dzieci stanie się samodzielnym właścicielem części nowej, już podzielnej nieruchomości (np. działki czy domu).

Darowizna

Naturą i celem takiej umowy jest nieodpłatne przysporzenie (wzbogacenie) po stronie obdarowanego (obdarowanych) kosztem majątku darczyńcy (rodziców). Umowa darowizny uregulowana jest w art. 888-902 kodeksu cywilnego. Gdy przedmiotem takiej umowy jest nieruchomość, wówczas wymaga to zachowania formy aktu notarialnego. Darczyńca musi się liczyć z następującymi kosztami u notariusza:

  • taksa notarialna
  • podatek VAT (23 proc.)
  • opłata sądowa za wpis do księgi wieczystej wraz z wynagrodzeniem dla notariusza za przesłanie do sądu wniosku o dokonanie wpisu
  • podatek od spadków i darowizn (jest pobierany, gdy np. darowizna obejmuje także synową lub zięcia)

Przykładowo, jeśli dom, mieszkanie lub działka ma wartość 400 tys. złotych, wówczas taksa notarialna wraz z podatkiem VAT i opłatą sądową za wpis do księgi wieczystej wyniesie ponad 3 000 zł. O precyzyjne wyliczenie kosztów planowanej umowy warto wcześniej zapytać wybranego notariusza.

Darczyńca może odwołać darowiznę jeszcze niewykonaną, jeżeli po zawarciu umowy jego stan majątkowy uległ takiej zmianie, że wykonanie darowizny nie może nastąpić bez uszczerbku dla jego własnego utrzymania odpowiednio do jego usprawiedliwionych potrzeb albo bez uszczerbku dla ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych.

Zgodnie z art. 897 kc, jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia. Ponadto arczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności (art. 898 kc).

Darowizna nie może być odwołana z powodu niewdzięczności, jeżeli darczyńca obdarowanemu przebaczył. Odwołanie darowizny następuje przez oświadczenie złożone obdarowanemu na piśmie. Należy jednak pamiętać, że rozwiązania umowy darowizny nie można żądać po upływie dwóch lat od jej wykonania.

Umowa dożywocia

Umowa dożywocia została uregulowana wart. 908-916 kodeksu cywilnego. Jej kodeksowa definicja brzmi następująco (art. 908, par. 1 kc): „Jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym”. Zatem, upraszczając, obdarowane nieruchomością dziecko w przypadku takiej umowy jest zobowiązane do określonych świadczeń na rzecz np. rodzica, który przepisał nań ową nieruchomość.

Stronami umowy dożywocia mogą być tylko pełnoletnie osoby. Co istotne, umowa dożywocia nie jest traktowana jak darowizna. Ma to znaczenie ze względu na fakt, że nie jest ona brana pod uwagę dla potrzeb ustalania zachowku. Należy ją sporządzić w formie aktu notarialnego.

Testament

Gdy spadkodawca nie zamierza zdawać się na przepisy spadkowe, a szczególnie wtedy, gdy chce podzielić swój majątek inaczej, niż stanowią reguły ustawowego dziedziczenia, ma do dyspozycji testament. Własnoręczny zapis testamentowy, opatrzony podpisem i datą, a jeszcze lepiej testament sporządzony w obecności notariusza, ułatwia też sądowe przeprowadzenie spadku. Powinny o tym pamiętać wszystkie osoby myślące o swoich spadkobiercach - jeśli chcą im zaoszczędzić niepotrzebnej mitręgi, niech zawczasu sporządzą testament, w którym jasno i jednoznacznie wyrażą swoją wolę. Jest ona potem trudna do podważenia.

Zdarza się, że członkowie najbliższej rodziny spadkodawcy, którym z mocy prawa spadkowego należy się udział w spadku, zostaną w testamencie pominięci. Na przykład spadkodawca wybiera sobie na jedynego spadkobiercę wnuka, pomijając dzieci i małżonkę. Mają oni jednak prawo do zachowku. Prawo to obejmuje zstępnych i małżonka, a także rodziców, o ile spadkodawca nie miał dzieci. Prawo do zachowku nie obejmuje rodzeństwa.

Co jeśli zmarły nie pozostawił testamentu? W razie braku jakiegokolwiek wyrażenia swojej woli co do spraw majątkowych na wypadek śmierci, dzieci oraz inni bliscy i dalsi krewni, zwani łącznie spadkobiercami, będą mogli objąć części majątku zgodnie z przepisami dziedziczenia ustawowego zapisanego w kodeksie cywilnym (art. 931-940 kc).
Podstawową zasadą dziedziczenia ustawowego jest, że w pierwszej kolejności powołane są z ustawy do spadku dzieci spadkodawcy oraz jego małżonek (dziedziczą oni w częściach równych). Przy czym część przypadająca małżonkowi nie może być mniejsza niż jedna czwarta całości spadku. Z kolei jeżeli dziecko spadkodawcy nie dożyło otwarcia spadku, udział spadkowy, który by mu przypadał, przypada jego dzieciom w częściach równych.

Darowizna samochodu

Przekazanie samochodu na własność za darmo w kręgu najbliższej rodziny korzysta z przywileju zwolnienia z podatku pod warunkiem zgłoszenia takiej darowizny w ciągu 6 miesięcy do urzędu skarbowego.

Oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Zatem zwykła pisemna umowa pomiędzy darczyńcą a obdarowanym także jest ważna, gdy samochód zostanie przekazany. W samej umowie darowizny samochodu darczyńca może zapisać także tzw. polecenie, czyli zobowiązać obdarowanego do jakiegoś działania, np. zapłaty jakiejś kwoty innej osobie. Obdarowany może odmówić wypełnienia polecenia, jeżeli jest to usprawiedliwione wskutek istotnej zmiany stosunków.

Zgodnie z kodeksem cywilnym jeżeli rzecz darowana - w tym przypadku samochód - ma wady, darczyńca obowiązany jest do naprawienia szkody, którą wyrządził obdarowanemu przez to, że wiedząc o wadach nie zawiadomił go o nich w czasie właściwym. Przepisu tego nie stosuje się, gdy obdarowany mógł z łatwością wadę zauważyć.

Co powinna zawierać umowa darowizny auta?

Umowa darowizny auta powinna zawierać przynajmniej kilka podstawowych elementów:

  • określenie darczyńcy
  • określenie osoby obdarowanej
  • opis przedmiotu darowizny (marka samochodu, typ, model, numer rejestracyjny, rok produkcji, inne istotne)
  • rynkową wartość przedmiotu darowizny
  • ewentualne polecenie darczyńcy, które ma wykonać obdarowany
  • datę, miejscowość i podpisy darczyńcy oraz osoby obdarowanej

Czy darczyńca może się wycofać z podarowania auta? Tak. Darczyńca może odwołać darowiznę jeszcze niewykonaną, jeżeli po zawarciu umowy jego stan majątkowy uległ takiej zmianie, że wykonanie darowizny nie może nastąpić bez uszczerbku dla jego własnego utrzymania odpowiednio do jego usprawiedliwionych potrzeb albo bez uszczerbku dla ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Dodatkowo jeżeli po wykonaniu darowizny darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany ma obowiązek, w granicach istniejącego jeszcze wzbogacenia, dostarczać darczyńcy środków, których mu brak do utrzymania odpowiadającego jego usprawiedliwionym potrzebom albo do wypełnienia ciążących na nim ustawowych obowiązków alimentacyjnych. Obdarowany może jednak zwolnić się od tego obowiązku zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia. Darczyńca może odwołać darowiznę nawet już wykonaną, jeżeli obdarowany dopuścił się względem niego rażącej niewdzięczności. Odwołanie darowizny następuje przez oświadczenie złożone obdarowanemu na piśmie. Rozwiązania umowy darowizny nie można żądać po upływie dwóch lat od jej wykonania.

Podatek od darowizny

Zasadą jest, że wszelkie darowizny należy rozpatrywać pod kątem przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn. Podatek od darowizn zawiera jednak pewne zwolnienie, z którego mogą skorzystać osoby z najbliższego kręgu rodziny. Jeżeli bowiem samochód darowany jest małżonkowi, zstępnym (dziecku, wnukowi), wstępnym (dziadkom), pasierbowi, rodzeństwu, ojczymowi lub macosze - wówczas podatku się nie płaci (niezależnie od wartości auta), ale pod warunkiem, że dokonanie darowizny zostanie przez obdarowanego zgłoszone do miejscowo właściwego naczelnika urzędu skarbowego w ciągu 6 miesięcy. Zgłoszenia darowizny dokonuje się na formularzu SD-Z2. Brak zgłoszenia w tym terminie powoduje, że podatek będzie trzeba zapłacić według zasad przewidzianych dla I grupy podatkowej, gdzie tylko rzeczy o wartości do 9 637 zł są zwolnione z podatku (za auto o większej wartości trzeba zapłacić podatek). Zgodnie z ustawą do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych (dzieci, wnuki), wstępnych (dziadków, pradziadków), pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Z kolei do II grupy podatkowej w przypadku darowizn zalicza się zstępnych (dzieci) rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków oraz małżonków innych zstępnych. W tym kręgu podatek nie jest naliczany od darowizny auta do wartości 7 276 zł. Powyżej tej kwoty w kręgu osób z II grupy podatkowej naliczany jest podatek od darowizn i konieczne jest zgłoszenie przez obdarowanego faktu nabycia auta na formularzu SD-Z2 w miejscowo właściwym urzędzie skarbowym.