Jak skutecznie chronić tajemnice przedsiębiorstwa

Sukces w biznesie najczęściej zależy od posiadania określonych informacji, które pozwalają przedsiębiorcy na skuteczny rozwój, celne inwestycje i tym samym osiągnięcie przewagi konkurencyjnej. Ich zdobycie lub wytworzenie wiąże się ze znacznymi nakładami inwestycyjnymi, twórczymi i organizacyjnymi. Z prowadzeniem firmy łączy się też rywalizacja z innymi przedsiębiorcami, ale równocześnie podejmowanie różnych form współpracy, w tym z bezpośrednimi albo potencjalnymi konkurentami. Na każdym z tych obszarów działalności, zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej, zawsze powinny być przedsięwzięte odpowiednie środki zapobiegające ujawnieniu cennych informacji. W ich ochronie pomagają określone regulacje ustawowe i umowne. Warto wiedzieć, jakie są to regulacje i jak z nich umiejętnie skorzystać, aby z jednej strony zapobiec wyciekowi informacji, a z drugiej – kiedy do ujawnienia dojdzie – skutecznie dochodzić swoich praw.

Co to jest tajemnica przedsiębiorstwa

Definicję tajemnicy przedsiębiorstwa znajdziemy w art. 11 ust. 4 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz.U. z 2003 r. nr 153, poz. 1503 ze zm.; dalej: u.z.n.k.). Zgodnie z nim są to wszystkie cenne informacje, w tym techniczne, technologiczne, organizacyjne lub inne mające wartość gospodarczą, które nie zostały podane do wiadomości publicznej, a co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności. Jest to w polskim porządku prawnym definicja ogólna, do której odnoszą się inne regulacje.

Jej doprecyzowania należy poszukiwać we wchodzącym w skład źródeł powszechnie obowiązującego prawa w Polsce art. 39 ust. 2 porozumienia z 15 kwietnia 1994 r. w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (Dz.Urz. UE z 1994 r. L. 336, s. 214; Agreement on Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights, w skrócie TRIPS). Wskazano w nim, że tajemnicę przedsiębiorstwa stanowią informacje, które:

„a) są poufne w tym sensie, że jako całość lub w szczególnym zestawie i zespole ich elementów nie są ogólnie znane lub łatwo dostępne dla osób z kręgów, które normalnie zajmują się tym rodzajem informacji;

b) mają wartość handlową dlatego, że są poufne;

c) poddane zostały przez osobę, pod której legalną kontrolą informacje te pozostają, rozsądnym, w danych okolicznościach, działaniom dla utrzymania ich poufności”.

Tożsamą do ujętej w art. 39 ust. 2 TRIPS definicję tajemnicy przedsiębiorstwa zawiera art. 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/943 z 8 czerwca 2016 r. w sprawie ochrony niejawnego know-how i niejawnych informacji handlowych (tajemnic przedsiębiorstwa) przed ich bezprawnym pozyskiwaniem, wykorzystywaniem i ujawnianiem (Dz.Urz. UE z 2016 r. L 157, s. 1). Warto o niej wspomnieć, gdyż ma na celu ujednolicenie regulacji i standardów ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa w państwach członkowskich, które mają czas na jej implementację do 9 czerwca 2018 r.

Polskie regulacje są zasadniczo zbieżne ze wskazanymi w dyrektywie. Wydaje się, że tym, co będzie najlepiej służyć ochronie tajemnicy przedsiębiorstwa po implementacji dyrektywy w państwach członkowskich, jest znormalizowanie ochronnych środków proceduralnych. Choć na razie nie wiadomo, jaki ostatecznie kształt przybierze polska implementacja – czy będzie to nowa kompleksowa ustawa, czy jedynie nowelizacja dotychczasowych regulacji, to co do zasady w czerwcu 2018 r. nie należy się spodziewać rewolucyjnych zmian. Tym niemniej warto już dziś odnotować w kalendarzu tę datę, aby pamiętać o zbliżających się zmianach.

CZYTAJ WIĘCEJ W SPECJALNYM DODATKU JAK SKUTECZNIE CHRONIĆ TAJEMNICE PRZEDSIĘBIORSTWA >>