Dieta w podróży zagranicznej jest przeznaczona nie tylko na pokrycie kosztów wyżywienia (a nie wyłącznie zwiększonych kosztów wyżywienia, jak w przypadku diety krajowej), lecz także na inne drobne wydatki. Jej wysokość jest odrębnie określana dla danego państwa.

Stawki diet zostały wymienione w załączniku do rozporządzenia w sprawie podróży służbowych.

Wśród ekspertów prawa pracy od lat dominuje pogląd – który jest w pełni podtrzymany w obecnie obowiązujących przepisach – że wysokość diety ustala się dla docelowego państwa podróży.

W przypadku podróży zagranicznej odbywanej do dwóch lub więcej niż dwóch państw pracodawca może ustalić więcej niż jedno państwo docelowe. W przypadku jednoczesnego wyjazdu do kilku państw obowiązujące przepisy nie nakazują pracodawcy określenia kilku państw docelowych, w których pracownik będzie wykonywał zadania służbowe. Pracodawca ma w tym zakresie całkowitą swobodę – może wskazać albo kilka państw docelowych, albo tylko jedno, nawet gdy pracownik odbywa podróż do kilku krajów.

Kodeks pracy a wręczenie pracownikowi wypowiedzenia. Sprawdź, co musisz wiedzieć

Zobacz również

Przepisy nie wskazują jednak, jak w takiej sytuacji rozliczać diety za czas spędzony w poszczególnych krajach. Może to być istotny problem wówczas, gdy podczas jednego wyjazdu pracownik jechał do kilku państw w ciągu jednej doby (np. Niemcy, Czechy, Słowacja). Mimo że są to skrajne przypadki, mogą mieć miejsce.

Pracownik poleciał na spotkanie handlowe do Berlina, a stamtąd na kolejne spotkanie do Pragi. Na terenie Niemiec spędził 10 godzin, a na terenie Czech 11 godzin. Czas podróży zagranicznej w przypadku odbywania jej środkami komunikacji lotniczej należy liczyć od chwili startu samolotu w drodze za granicę z ostatniego lotniska w kraju do chwili lądowania samolotu w drodze powrotnej na pierwszym lotnisku w kraju. Pobyt za granicą należy zatem liczyć w sposób ciągły do czasu powrotu do Polski. Łączny czas podróży zagranicznej pracownika wynosił 21 godzin. W tej sytuacji pracodawca może wskazać jedno lub dwa państwa docelowe. Przy określeniu dwóch państw docelowych pracownik powinien otrzymać:

• 50% diety za czas pobytu na terenie Niemiec,

• 50% diety za czas pobytu na terenie Czech.

Łącznie stanowi to 45 euro (dieta za dobę podróży na terenie Niemiec wynosi 49 euro, a na terenie Czech 41 euro). Jeśli pracodawca zdecyduje się na wskazanie jednego państwa docelowego, a w tym przypadku powinny być nim Czechy, gdyż jest to ostatnie państwo, z którego pracownik wraca do kraju, i oba te kraje są położone w podobnej odległości od Polski, pracownik otrzyma 41 euro pełnej diety (łączny czas pobytu za granicą wynosi ponad 12 godzin) przypisanej Czechom.





NALEŻNOŚCI Z TYTUŁU DIET ZA ZAGRANICZNĄ PODRÓŻ SŁUŻBOWĄ I PRZYPADKI, W KTÓRYCH DIETA NIE PRZYSŁUGUJE LUB JEST ZMNIEJSZONA (Z WYŁĄCZENIEM POSIŁKÓW)

CZAS TRWANIA DELEGACJI WYSOKOŚĆ PRZYSŁUGUJĄCEJ DIETY PRZYPADKI, W KTÓRYCH DIETA NIE PRZYSŁUGUJE LUB JEST ODPOWIEDNIO ZMNIEJSZONA
1) co najmniej dobę dieta w pełnej wysokości Pracownikowi, który otrzymuje za granicą bezpłatne całodzienne wyżywienie, przysługuje 25% diety.
2) niepełną dobę: • do 8 godzin • ponad 8 do 12 godzin • ponad 12 godzin 1/3 diety 1/2 diety dieta w pełnej wysokości Dieta nie przysługuje pracownikowi, który w czasie podróży zagranicznej otrzymuje należność pieniężną na wyżywienie. Jeżeli należność pieniężna jest niższa od diety, pracownikowi przysługuje wyrównanie do wysokości należnej diety.

Kwotę diety należy zmniejszać o koszt zapewnionego bezpłatnego częściowego wyżywienia, przyjmując, że każdy posiłek stanowi odpowiednio:

• śniadanie – 15% diety,

• obiad – 30% diety,

• kolacja – 30% diety.

Podobnie jak w przypadku delegacji krajowej, dietę należy pomniejszyć procentowo o posiłki zapewnione w usłudze hotelarskiej.

Więcej na temat zmian w Kodeksie pracy przeczytasz w książce.