Subskrybuj nas na Youtube
Urlop okolicznościowy
Urlop okolicznościowy uregulowany jest w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. 1996 nr 60 poz. 281). Z przepisów tych wynika, że przysługuje on wyłącznie pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę. Nie będą, więc mogły o niego wnosić osoby zatrudnione np. na umowie zlecenie czy o dzieło.
W jakich sytuacjach
Zgodnie z par. 15 wspomnianego rozporządzenia pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika na czas obejmujący:
- 2 dni w razie:
- ślubu pracownika,
- narodzinami dziecka pracownika,
- zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy.
- 1 dzień w razie:
- ślubu dziecka pracownika,
- zgonu i pogrzebu siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.
Poinformowanie pracodawcy
Należy pamiętać, że pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia.
Natomiast w razie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających stawienie się do pracy, pracownik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy.
Jeżeli przepisy prawa pracy obowiązujące u danego pracodawcy nie określają sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności pracownika w pracy, zawiadomienia tego pracownik dokonuje osobiście lub przez inną osobę. Może tego dokonać telefonicznie, mailem lub drogą pocztową (wtedy za datę zawiadomienia uważa się datę stempla pocztowego).
Wynagrodzenie
W przepisach rozporządzenia jednoznacznie wskazano, że za czas zwolnienia od pracy z powodu ww. okoliczności pracownikowi przysługuje prawo do wynagrodzenia.