W trakcie trwania postępowania cywilnego możliwe jest przedłużenie terminu do dokonania określonych czynności zakreślonego przez sąd. W jakich przypadkach uczestnik postępowania może zwrócić się do sądu z wnioskiem o przedłużenie takiego terminu?
W toku postępowań sądy często wyznaczają stronom postępowania termin, w którym powinny one dokonać wskazanych przez sąd czynności, pod rygorem skutków prawnych. Sąd może np. zobowiązać stronę do ustosunkowania się do pisma strony przeciwnej czy też opinii biegłego, wniesienia odpowiedzi na pozew lub zgłoszenia wszystkich dalszych twierdzeń i wniosków dowodowych, pod rygorem ich pominięcia w wypadku zgłoszenia po upływie zakreślonego terminu. Nie zawsze jednak wyznaczony przez sąd termin jest wystarczający dla dokonania wymaganej czynności, zebrania dokumentów, przygotowania swojego stanowiska itp. Zdarzają się bowiem takie sytuacje, w których strona (lub uczestnik) postępowania (zarówno procesowego, jak i nieprocesowego) nie jest w stanie dokonać czynności wymaganej przez sąd w wyznaczonym do tego przez sąd terminie. Wówczas strona ta może zwrócić się do sądu z wnioskiem o przedłużenie tego terminu.
Stosownie do treści art. 166 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 z późn. zm.) przewodniczący może z ważnej przyczyny przedłużyć lub skrócić termin sądowy na wniosek zgłoszony przed upływem terminu, nawet bez wysłuchania strony przeciwnej. Nie jest tym samym możliwe podjęcie takiej decyzji przez sąd z urzędu.
Wniosek o przedłużenie terminu powinien zatem zostać złożony przed upływem terminu zakreślonego przez sąd. We wniosku należy też wskazać przyczynę przedłużenia terminu. W orzecznictwie przyjmuje się, że wniosek o przedłużenie terminu złożony po jego upływie traktować należy jako wniosek o przedłużenie terminu – tak stwierdził Sąd Najwyższy np. w postanowieniu z 7 lutego 1980 r., sygn. akt IV CZ 2/80. Postanowienie sądu (lub zarządzenie przewodniczącego) w przedmiocie przedłużenia lub skrócenia terminu jest niezaskarżalne.