Organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, posiadający zdolność prawną, może działać osobiście albo przez osoby uprawnione do działania w jego imieniu. Może też ustanowić pełnomocnika.
TEZA
Organ, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, posiadający zdolność prawną, może działać osobiście albo przez osoby uprawnione do działania w jego imieniu. Może też ustanowić pełnomocnika.
STAN FAKTYCZNY
Zarządzeniem z 30 lipca 2010 r., wydanym na podstawie art. 49 par. 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm. dalej „p.p.s.a.”), przewodniczący pozostawił bez rozpoznania pismo ministra infrastruktury, stanowiące odpowiedź na skargę wniesioną przez gminę Brody na decyzję. W uzasadnieniu zarządzenia wskazano, że pismo to stanowiące odpowiedź na skargę zostało podpisane przez zastępcę dyrektora Departamentu Orzecznictwa z upoważnienia ministra infrastruktury, wydanego na podstawie art. 268a ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 nr 98, poz. 1071 z późn. zm., dalej k.p.a.). W ocenie przewodniczącego, wyznaczenie w tym postępowaniu zastępcy procesowego na podstawie art. 268a k.p.a nie może być uznane za prawidłowe i skuteczne. Przepis ten stanowi podstawę prawną do udzielenia przez organ administracji publicznej pracownikowi kierowanej jednostki organizacyjnej upoważnienia do załatwiania spraw w imieniu tego organu i może być wykorzystany wyłącznie w ramach postępowania administracyjnego, a nie w ramach postępowania sądowego. W świetle zaś art. 32 p.p.s.a., stroną w postępowaniu prowadzonym przez sąd administracyjny jest skarżący i organ, którego działanie lub bezczynność jest przedmiotem skargi.
Minister infrastruktury zaskarżył to rozstrzygnięcie i wniósł o jego uchylenie.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 49 par 1 p.p.s.a., jeżeli pismo strony nie może otrzymać prawidłowego biegu w postępowaniu sądowoadministracyjnym wskutek niezachowania warunków formalnych, przewodniczący wzywa stronę o jego uzupełnienie lub poprawienie w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej. Pismem w postępowaniu sądowym są – stosownie do art. 45 p.p.s.a. – wnioski i oświadczenia stron. W przedmiotowej sprawie pismem, które zostało pozostawione bez rozpoznania, jest odpowiedź ministra infrastruktury na skargę Gminy Brody. Pismo to zostało podpisane przez zastępcę dyrektora Departamentu Orzecznictwa Ministerstwa Infrastruktury z upoważnienia udzielonego przez ministra infrastruktury na podstawie art. 268a k.p.a. Zgodnie z nim, organ administracji publicznej może w formie pisemnej upoważnić pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. Przepis ten jest związany z dekoncentracją zadań. Oznacza to, że organ może upoważniać pracowników kierowanej jednostki organizacyjnej do załatwiania spraw w jego imieniu, a upoważnienie wywiera ten skutek, iż zmienia się osoba wykonująca kompetencję organu w prawnych formach, z tym że upoważniony pracownik nie staje się przez to organem administracyjnym – nosicielem kompetencji, lecz pełni – w granicach określonych w upoważnieniu – jedynie funkcję tego organu. Ponieważ działania podmiotu upoważnionego zaliczane są na rachunek organu upoważniającego, traktowane są jako rozstrzygnięcia samego organu upoważniającego. Każdy organ administracji publicznej ma określoną w przepisach prawa formę organizacyjną. Takie rozwiązanie przyjmuje również ustawa z 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów (Dz.U. z 2003 r. nr 24, poz. 199 z późn. zm.). Dodatkowo ze statutu Ministerstwa Infrastruktury wynika, że minister może w określonych sprawach upoważnić dyrektorów komórek organizacyjnych i innych pracowników resortu do podejmowania czynności w jego imieniu, w tym do podpisywania decyzji administracyjnych, a także powierzyć nadzór nad realizacją określonych zadań. W konsekwencji zdaniem NSA prawidłowa wykładnia przepisów prowadzi zatem do wniosku, że odpowiedź na skargę nie zawierała żadnych braków formalnych i można było nadać jej dalszy bieg procesowy.
Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 września 2010 r. sygn. akt I OZ 722/10