Subskrybuj nas na Youtube
TEZA: Producent wody mineralnej może stosować określenie „naturalna woda mineralna pochodząca z jednego i tego samego źródła” tylko wówczas, gdy wydobywana jest z jednego lub wielu ujęć naturalnych, lecz pochodzi z tego samego złoża podziemnego lub tego samego poziomu wodonośnego i posiada takie same właściwości.
Sprawa C 207/14 Hotel Sava Rogaška przeciw Republice Słowenii, WYROK TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI UNII EUROPEJSKIEJ z 24 czerwca 2015 r.
STAN FAKTYCZNY
Trybunał odpowiadał na pytanie słoweńskiego sądu, do którego trafiła sprawa sporu między Hotel Sava Rogaška a słoweńskim ministerstwem rolnictwa i środowiska. Resort rolnictwa odmówił uznania oznaczenia handlowego, które HSR zamierzało używać do naturalnej wody mineralnej. Argumentował, że od kilku lat woda mineralna czerpana z tej samej warstwy wodonośnej, ale z innego ujęcia, to Donat Mg.
HSR skierował sprawę do sądu administracyjnego. Twierdził, że woda z nowego ujęcia nie jest taka sama jak z dawnego. Kiedy skarga została oddalona, zwrócił się do sądu pytającego, utrzymując, że doszło do błędnej interpretacji pojęcia „źródła”.
Sąd, który zwrócił się z pytaniem, zauważył, że obydwa źródła korzystają z tego samego złoża podziemnego lub wspólnego poziomu wodonośnego. Zaznaczył, że woda czerpana z obydwu ujęć jest naturalną wodę mineralną o oznaczeniu handlowym Donat Mg, mimo że uprawniona spółka Droga Kolinska nie ma żadnej koncesji na używanie wody czerpanej z ujęcia.
Sąd zwrócił się do trybunału z pytaniem, czy określenie „z jednego i tego samego źródła” należałoby rozumieć jako „z tego samego ujęcia”. Zdaniem sądu jedynie woda czerpana z tego samego ujęcia może posiadać taki sam skład chemiczny i mikrobiologiczny. Kwestie związane z określeniem oznaczeń wód mineralnych reguluje dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/54/WE z 18 czerwca 2009 r. w sprawie wydobywania i wprowadzania do obrotu naturalnych wód mineralnych (Dz.Urz. UE z 2009 r. L 164, s. 45).
UZASADNIENIE
Trybunał zaznaczył, że znaczenie i zakres pojęć, których definicji prawo Unii nie zawiera, powinien być interpretowany zgodnie z ich znaczeniem w języku potocznym z uwzględnieniem kontekstu.
Jednak w tym przypadku – jak zaznaczył trybunał – ani zwykłe znaczenie terminu „źródło” rozumiane jako miejsce ujmowania wody, jak i pochodzenia wody, ani porównanie poszczególnych wersji językowych dyrektywy nie pozwalają na usunięcie wątpliwości dotyczących sposobu wykładni pojęcia „źródło” i zakresu wyrażenia „pochodząca z jednego i tego samego źródła”.
Zdaniem TSUE z brzmienia dyrektywy 2009/54 można wywieść, że pojęcie „źródła” nie powinno być utożsamiane z pojęciem „złoża podziemnego lub poziomu wodonośnego”, gdyż wyraźnie rozróżnia ona te pojęcia. Aby naturalna woda mineralna mogła zostać uznana za pochodzącą z jednego i tego samego źródła, niezbędne jest, by pochodziła ona z jednego i tego samego złoża podziemnego lub z jednego i tego samego poziomu wodonośnego.
Według trybunału pojęcia „źródła” nie można utożsamiać z pojęciem „ujęcia” – jak twierdzi HSR – ponieważ wydobycie ze źródła może być dokonywane wedle dyrektywy „z jednego ujęcia naturalnego lub wierconego lub z kilku ujęć naturalnych lub wierconych”. Wynika z tego, że do oceny, czy chodzi o naturalną wodę mineralną pochodzącą z jednego i tego samego źródła, nie ma znaczenia, czy jest ona wydobywana z jednego, czy z wielu ujęć.
Określenie „naturalna woda mineralna pochodząca z jednego i tego samego źródła” oznacza naturalną wodę mineralną, która nie tylko pochodzi z jednego złoża podziemnego lub z jednego poziomu wodonośnego, lecz ma takie same właściwości.
Oznaczenie handlowe wody mineralnej powinno być związane z właściwościami tej wody, tak by umożliwić wybór także w kontekście właściwości tej wody w zakresie ochrony zdrowia. Dlatego też woda mineralna o takim samym pochodzeniu i z takimi samymi właściwościami nie może występować pod różnymi oznaczeniami handlowymi.