ikona lupy />
Dziennik Gazeta Prawna
Dyrektor generalny Lasów Państwowych (LP) i jego podwładni jako reprezentanci Skarbu Państwa są zobowiązani do udzielenia informacji publicznej.
Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe jako państwowa jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej reprezentuje Skarb Państwa w zakresie zarządzanego mienia. Kieruje nią powoływany i odwoływany przez ministra właściwego do spraw środowiska dyrektor generalny. Ponieważ reprezentuje on Skarb Państwa, to jest zobowiązany do udzielenia informacji publicznej. WSA w Warszawie (sygn. akt II SA/Wa 1726/13) uznał w ubiegłym roku, że mogą nią być m.in. dane dotyczące łącznej ilości mas drewna pozyskanego w ramach sprawowanego zarządu w nadleśnictwach na terenie całego kraju z drzewostanu lasów Skarbu Państwa, ilości drewna udostępnionych do sprzedaży z pominięciem przetargów i aukcji czy też nabywców z dokładnym określeniem stron zawierających umowy na warunkach preferencyjnych. Podmiot występujący o ich udostępnienie ma prawo je uzyskać, o ile nie stanowią one informacji przetworzonej. WSA podkreślił, że zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 14 września 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad ewidencjonowania majątku Skarbu Państwa (Dz.U. nr 77, poz. 864), dyrektor generalny LP ma obowiązek sporządzenia sprawozdań i bilansu zgodnie z zasadami rachunkowości. Odbywa się to poprzez zebranie i zestawienie informacji od poszczególnych jednostek organizacyjnych Lasów Państwowych. Co za tym idzie zbiorcze dane zawarte w bilansie podlegają udostępnieniu, wynikają bowiem z zestawień ewidencyjnych i nie mają charakteru informacji przetworzonej.
Gdyby LP miały przymioty właściwe przedsiębiorcy, tj. zdolność prawną do wykonywania we własnym imieniu działalności gospodarczej, mogłyby wydać decyzję odmowną, powołując się na tajemnicę przedsiębiorstwa czy ważny interes prawny. W obecnym stanie prawnym co prawda można przyjąć, że Lasy Państwowe prowadzą działalność gospodarczą (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 5 listopada 2008 r., sygn. akt III SK 5/08), ale są jednostką organizacyjną strukturalnie przynależną do podmiotowości Skarbu Państwa i jedynie zarządzają jego majątkiem.
Szef regionalnej dyrekcji LP nie może się bronić też przed udostępnieniem informacji publicznej, twierdząc, że nie jest organem władzy publicznej, a także że nie jest powołany na podstawie ustawy do realizacji zadań publicznych w drodze wydawania decyzji administracyjnych (zob. wyrok WSA w Krakowie z 7 września 2011 r., sygn. akt II SAB/Kr 77/11). Wynika to z tego, że art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2001 r. nr 112, poz. 1198 ze zm.) zawierający wykaz takich informacji nie jest katalogiem zamkniętym. Artykuł 61 konstytucji stanowi natomiast, że każdy obywatel ma prawo do uzyskania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Zarówno dyrektor regionalny LP, jak i podlegli mu nadleśniczy są więc obowiązani do udostępniania informacji publicznej, bo reprezentują Skarb Państwa w stosunkach cywilnoprawnych i dysponują majątkiem publicznym.
Potwierdza to np. wyrok WSA w Gliwicach (z 5 grudnia 2006 r., sygn. akt IV SA/GL 1094/06). Wynika z niego, że jednostkami, które na podstawie art. 17 ustawy o dostępie do informacji publicznej mogą wydawać decyzje administracyjne w kwestii odmowy ich udostępnienia, są też podmioty niebędące organami władzy publicznej, czyli m.in. dyrektorzy regionalnych dyrekcji LP.