Prokurator rejonowy zaskarżył do WSA w Białymstoku dwa paragrafy uchwały rady miejskiej w sprawie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Wskazał, że zgodnie z par. 8 regulaminu gmina ma zapewnić to, by urządzenia wodociągowo-kanalizacyjne były zdolne do realizacji dostaw wody w wymaganej ilości i pod odpowiednim ciśnieniem w sposób ciągły oraz niezawodny, a także należytą jakość wody oraz odprowadzanych ścieków. Tymczasem zapis uchwały naruszał ustawę z 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 2028), bo nie określał wprost w regulaminie, jaki powinien być minimalny poziom usług świadczonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne.
Prokurator zauważył też niezgodności z prawem w par. 35 regulaminu. Rada miejska uchwaliła bowiem, że odbiorca musi zapewnić niezawodne działanie wodomierzy i urządzeń pomiarowych przez ich odpowiednie zabezpieczanie przed uszkodzeniami mechanicznymi i niskimi temperaturami, a także prawidłowe utrzymanie studzienki lub pomieszczenia, w którym są zamontowane. Zdaniem prokuratora to przerzucenie na odbiorcę usług obowiązku ponoszenia kosztów utrzymania wodomierza, które w myśl ustawy powinno ponosić przedsiębiorstwo wodno-kanalizacyjne. Poza tym żaden przepis nie upoważnia gminy do nakładania w regulaminie obowiązków na odbiorców usług, bo kwestie takie powinny być objęte umową między przedsiębiorstwem a odbiorcą.