Zasady funkcjonowania outsourcing zostały uregulowane w art. 6a–6d ustawy – Prawo bankowe. Od dekady przepisy te spędzają sen z oczu bankowcom. Moim zdaniem zmianie powinien ulec przede wszystkim art. 6a ust. 1 ustawy.
Przepis ten dzieli powierzane czynności na dwie kategorie. Pierwsza z nich dotyczy pośrednictwa w dokonywaniu czynności bankowych, np. w otwieraniu rachunków bankowych.
Druga kategoria to enigmatycznie nazwane „czynności faktyczne związane z działalnością bankową”. Konia z rzędem osobie, która jednoznacznie określi, co kryje się pod tym pojęciem. Nadzór bankowy podjął wyzwanie i w wielu pismach starał się dokonać takiej interpretacji. Poza pewnymi, nieostrymi wyznacznikami o charakterze ogólnym, pisma te zawierają kazuistykę dorównującą starożytnym kodeksom prawnym. Przykładowo nadzór bankowy oficjalnie nie uznał za „czynnością faktyczną związaną z działalnością bankową” prowadzenia dla banku stołówki podkreślając, że nie wpływa to na ciągłość działania banku (jako okazjonalny klient jednej z takich stołówek mam w tym zakresie pewne wątpliwości).
Mając możliwość wprowadzenia modyfikacji ograniczyłbym zakres outsourcingu regulowanego do pierwszej ze wskazanych kategorii, tj. pośrednictwa w dokonywaniu czynności bankowych. „Czynności faktyczne związane z działalnością bankową” pozostawiłbym nieuregulowane, co, w mojej ocenie, nie wpłynęłoby niekorzystnie na funkcjonowanie banków, ochronę tajemnicy bankowej, itp. Byłoby to także zgodne z rozwiązaniami, które funkcjonują w innych państwach. Obecne regulacje spotykają się z całkowitym nierozumieniem zagranicznych dostawców u sług, którym bardzo trudno zrozumieć, dlaczego tak uciążliwym wymogom może podlegać, przykładowo, świadczenie standardowych usług IT.
(oprac. PB)