Dwuletni termin na dochodzenie roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia związanego z orzeczeniem przepadku przedmiotów w postępowaniu karnoskarbowym jest niezgodny z konstytucją-uznał Trybunał Konstytucyjny.



W dniu 11 maja 2010 roku Trybunał Konstytucyjny na podstawie art. 59 ust. 2 ustawy z 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym oraz § 48 Uchwały Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Trybunału Konstytucyjnego z 3 października 2006 r. w sprawie Regulaminu Trybunału Konstytucyjnego ogłosił wyrok wydany na posiedzeniu niejawnym w sprawie skargi konstytucyjnej Przedsiębiorstwa Handlowego "Paxer" spółka jawna w Olsztynie dotyczącej terminu na dochodzenie roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia związanego z orzeczeniem przepadku przedmiotów w postępowaniu karnoskarbowym.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 119 § 3 kodeksu karnego skarbowego w zakresie, w jakim przewiduje dwuletni termin do wytoczenia powództwa o roszczenie przewidziane w art. 119 § 2 tej ustawy, liczony od daty uprawomocnienia się orzeczenia o przepadku przedmiotów, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 konstytucji, jest zgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 21 ust. 1, art. 42 i art. 64 ust. 3 konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku.

Zaskarżony przepis stwarza stan rzeczy, w którym osoba uprawniona nie może w pewnych, niezależnych od siebie sytuacjach skorzystać z przysługującego jej na podstawie art. 119 § 2 kodeksu karnego skarbowego prawa dochodzenia roszczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia, ze względu na krótki termin ustawowy. Do konstytucyjnej ochrony prawa majątkowego należy natomiast także ochrona możliwości realizacji tego prawa. Wobec tego Trybunał Konstytucyjny orzekł, że zaskarżony przepis jest niezgodny z art. 64 ust. 1 Konstytucji.

Rozpoznając zarzut naruszenia konstytucyjnej zasady równej ochrony praw majątkowych Trybunał uznał, że samo wprowadzenie zróżnicowania terminów dochodzenia roszczeń z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia w różnych ustawach nie stanowi naruszenia wskazanej zasady i orzekł, że art. 119 § 3 kodeksu karnego skarbowego jest zgodny z art. 64 ust. 2 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji.

Pozostałe wskazane przez skarżącą konstytucyjne wzorce kontroli zostały uznane za nieadekwatne do oceny konstytucyjności art. 119 § 3 kodeksu karnego skarbowego.

Przewodniczącym składu orzekającego był sędzia TK Mirosław Wyrzykowski, sprawozdawcą był sędzia TK Stanisław Biernat.

TK/AS