Subskrybuj nas na Youtube
Dostarczanie energii lub gazu do odbiorcy odbywać się może na podstawie umowy sprzedaży zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym. Czy w obowiązujących przepisach określono, jakie elementy powinny składać się na treść takiej umowy?
Umowa sprzedaży powinna wskazywać miejsce dostarczenia paliw gazowych lub energii do odbiorcy i ich ilość w podziale na okresy umowne, moc umowną i warunki dokonywania jej zmian.
W umowie należy także wskazać cenę paliw lub energii lub grupę taryfową stosowane w rozliczeniach i warunki wprowadzania zmian tej ceny i grupy taryfowej, a także sposób prowadzenia rozliczeń.
Jeżeli przedsiębiorstwo jest zobowiązane do stosowania taryfy zatwierdzanej przez prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, to wysokość cen i stawek opłat ustalona jest w tejże taryfie.
Umowa sprzedaży paliw lub energii powinna również określać wysokość bonifikaty należnej odbiorcy za niedotrzymanie przez przedsiębiorstwo standardów jakościowych obsługi, a także zawierać postanowienia dotyczące odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy.
Przepisy prawa wymagają także wskazania okresu obowiązywania umowy oraz warunków jej rozwiązania. Ponadto zgodnie z art. 5 ust. 4a ustawy – Prawo energetyczne umowa sprzedaży paliw gazowych powinna zawierać postanowienia określające maksymalne dopuszczalne ograniczenia w poborze tych paliw.
Niezależnie od tych postanowień umowa może zawierać też wiele innych zapisów dotyczących np. parametrów jakościowych paliw lub energii, a także regulować zasady współpracy pomiędzy odbiorcą a sprzedawcą w innych obszarach, istotnych dla stron umowy.
Szczegółowe wymagania dotyczące treści każdej z umów określone są przepisami art. 5 ust. 2 ustawy – Prawo energetyczne. Jednocześnie przepisy tej ustawy nie wskazują formy pisemnej (ani innej formy) jako obowiązującej dla skuteczności czy ważności poszczególnych umów.
Jest to zatem rozwiązanie odmienne od regulacji dotyczących np. umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, która co do zasady wymaga formy pisemnej.