W praktyce zdarzają się przypadki, gdy koszt budowy urządzeń służących do przesyłu, przykładowo prądu czy gazu, ponosi inny podmiot niż przedsiębiorstwo przesyłowe. Komu zatem w tej sytuacji przysługuje prawo własności takich urządzeń?
Przyłączenie urządzeń przesyłowych do sieci przedsiębiorstwa przesyłowego powoduje wejście ich w skład tej firmy. Nie oznacza to jednak przejścia prawa własności urządzeń na przedsiębiorstwo przesyłowe (uchwała Sądu Najwyższego z 8 marca 2006 r., sygn. akt III CZP 105/05). Skutkiem tego jest natomiast utrata przez urządzenie przesyłowe statusu części składowej nieruchomości, przez którą przebiega.
Co do kwestii prawa własności urządzeń przesyłowych po przyłączeniu do sieci przedsiębiorstwa ukształtowały się w ciągu ostatnich lat trzy zasadnicze stanowiska. Według szeroko reprezentowanego w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiska zachowującego swą aktualność do dnia nowelizacji art. 49 kodeksu cywilnego, czyli do 3 sierpnia 2008 r., skutki prawne w zakresie prawa własności urządzeń zależne były od stopnia ich związania z instalacją przedsiębiorstwa przesyłowego. W przypadku gdy urządzenia były ściśle związane z instalacją sieci tej firmy, to wtedy z chwilą połączenia z instalacją sieci uzyskiwały status jej części składowej, a tym samym stawały się własnością przedsiębiorstwa przesyłowego.
Zgodnie z drugim stanowiskiem, urządzenia przesyłowe z datą przyłączenia do sieci stają się samodzielną rzeczą ruchomą, zatem kwestię prawa własności należy rozpatrywać w kontekście ogólnych zasad prawa rzeczowego. Tym samym prawo własności ruchomości, będącej uprzednio częścią składową nieruchomości, przysługuje w dalszym ciągu właścicielom nieruchomości.
Zgodnie z ostatnio prezentowaną linią orzecznictwa należy przyjąć jednak, iż prawo własności urządzeń należy do tego, kto poniósł koszt ich budowy (uchwała Sądu Najwyższego z 13 lipca 2011 r., sygn. akt III CZP 26/11) – i to niezależnie od przysługujących mu uprawnień do nieruchomości, przez które przebiega urządzenie przesyłowe.