W wielu przypadkach emisja obligacji może być skutecznym sposobem finansowania działalności spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
Jarosław Chałas, radca prawny, partner zarządzający Kancelarii Prawnej Chałas i Wspólnicy
Zgodnie z art. 174 par. 6 k.s.h. na udziały lub prawa do zysku w spółce nie mogą być wystawiane dokumenty na okaziciela oraz dokumenty imienne lub na zlecenie. Ze względu na ustawowy zakaz wystawiania dokumentów dotyczących praw udziałowych lub praw do zysków w spółce, mogą powstać wątpliwości co do dopuszczalności emisji obligacji przez spółkę z o.o.
Zagadnienie jest ważne, gdyż emisja obligacji stanowi jeden ze sposobów pozyskania środków finansowych na rozwój spółki czy poprawę jej płynności finansowej. Ponadto jest to metoda konkurencyjna wobec kredytu bankowego.
Aby wyjaśnić problem, należy w pierwszej kolejności sięgnąć do ustawy o obligacjach. Według art. 4 ust. 2 spółka z o.o. jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, posiadający osobowość prawną, może emitować obligacje (czyli papiery wartościowe emitowane w serii). Świadczenie emitenta może mieć charakter pieniężny lub niepieniężny. W pierwszym przypadku emitent jest zobowiązany do zwrotu pożyczonej kwoty z odsetkami w określonym terminie. Przy obligacjach niepieniężnych emitent musi spełnić świadczenie określone w obligacji.
Powołany wyżej przepis k.s.h. zabrania jedynie wystawiania samoistnych dokumentów na prawa do zysków w spółce. Natomiast obligacje nie są samoistnymi dokumentami na prawa, lecz opłaconymi przez obligatariuszy papierami wartościowymi, w zamian za które spółka uzyskuje wpływy finansowe stanowiące cenę emisyjną obligacji.
O ile jasna jest sytuacja w przypadku emisji obligacji pieniężnych, gdyż nie są w nich przenoszone prawa udziałowe uczestników spółki, o tyle przy obligacjach niepieniężnych zakaz wynikający z art. 174 par. 6 k.s.h. może dotyczyć tylko wydawania przez spółkę z o.o. obligacji zamiennych, gdyż mogą one podlegać bezpośredniej zamianie na udziały w spółce z o.o.