Kwestia ta została uregulowana w art. 74 kodeksu cywilnego. Z przepisów tych wynika, że jeżeli strony dokonując czynności prawnej nie zawrą umowy na piśmie, gdy wymóg taki został przewidziany, wówczas w przypadku ewentualnego sporu nie będzie można przeprowadzić dowodów z zeznań świadków ani z przesłuchania stron na okoliczność treści tej umowy.
Należy jednak zauważyć, że w przypadku przedsiębiorcy kwestia ta uregulowana została odmiennie. Otóż stosownie do art. 74 par. 3 kodeksu cywilnego, przepisów o formie pisemnej przewidzianej dla celów dowodowych nie stosuje się do czynności prawnych w stosunkach między przedsiębiorcami. Ponadto, zgodnie z treścią art. 72 par. 2 kodeksu cywilnego, mimo niezachowania formy pisemnej przewidzianej dla celów dowodowych, dowód ze świadków lub dowód z przesłuchania stron jest dopuszczalny, jeżeli obie strony wyrażą na to zgodę, gdy żąda tego konsument w sporze z przedsiębiorcą albo jeśli fakt dokonania czynności prawnej będzie uprawdopodobniony za pomocą pisma.
Wobec powyższego należy stwierdzić, że jeżeli jedną ze stron czynności prawnej jest przedsiębiorca, a drugą konsument lub inny przedsiębiorca, wówczas dowód z zeznań świadków lub przesłuchania stron będzie dopuszczalny także wtedy, gdy umowa została zawarta pomimo niezachowania wymaganej formy pisemnej.
Z jednej strony rozwiązanie to jest korzystne dla przedsiębiorcy dochodzącego swoich roszczeń, bowiem daje mu szersze możliwości w zakresie prowadzenia postępowania dowodowego. Z drugiej natomiast strony przedsiębiorca, przeciwko któremu roszczenia dochodzi inny przedsiębiorca lub konsument, będzie musiał mieć świadomość, że treść czynności prawnej z jego udziałem będzie mogła być ustalana na podstawie zeznań świadków, które nie zawsze muszą być dla niego korzystne.