Dłużnik powinien starać się, aby jego nieruchomość nie została sprzedana na licytacji, bo uzyskane przez komornika pieniądze, po potrąceniu kosztów egzekucyjnych, najczęściej nie wystarczą na pokrycie zadłużenia.
Co gorsza dłużnik ani jego bliscy nie mogą odkupić licytowanej nieruchomości.

Wycena nieruchomości

Gdy komornik zajmie nieruchomości z zamiarem pozyskania z jej sprzedaży pieniędzy na pokrycie roszczeń wierzyciela, dłużnik może temu zapobiec, spłacając dług w ciągu dwóch tygodni od otrzymania wezwania. W razie bezskutecznego upływu terminu, komornik – na wniosek wierzyciela – przystąpi do opisu i oszacowania.
Z wnioskiem w tej sprawie wierzyciel może wystąpić na piśmie, albo złożyć go ustnie do protokołu. Powinien też dołączyć dokumenty: wyciąg z księgi wieczystej nieruchomości albo zaświadczenie ze zbioru dokumentów, które wskazuje właściciela, i wykaz obciążeń ciążących na nieruchomości.
Dłużnik może podczas opisu i oszacowania wystąpić z wnioskiem, aby na licytację wystawić tylko część zajętej nieruchomości, ale o uwzględnieniu tego wniosku decyduje komornik. Oszacowania nieruchomości dokonuje biegły powołany przez komornika. Kwotę ustala według przeciętnych cen sprzedaży podobnych obiektów w tej samej okolicy. Uwzględnia przy tym stan tej konkretnej nieruchomości w dniu oszacowania.
Gdy nieruchomość w ciągu 6 miesięcy przed zajęciem była szacowana, np. dla potrzeb obrotu rynkowego, a dokonana wówczas wycena spełnia wymogi oszacowania nieruchomości w egzekucji z nieruchomości, to komornik nie decyduje się na ponowne oszacowanie jej. W tej sytuacji dłużnik zaoszczędzi na wynagrodzeniu biegłego rzeczoznawcy. Opis i oszacowanie można zaskarżyć w ciągu tygodnia od ukończenia tych czynności.

Cena wywołania

Ustalenie przez rzeczoznawcę sumy wywołania nie oznacza, że za tę kwotę nieruchomość będzie sprzedana. Cena wywołania na pierwszej licytacji wynosi tylko trzy czwarte sumy oszacowania. Jest to najniższa suma, za którą licytant może nabyć nieruchomość. Podczas przetargu licytanci mogą oferować wyższe kwoty, ale tzw. postąpienie nie może być niższe niż jeden procent ceny wywołania. Za jeszcze niższą kwotę licytant może nabyć nieruchomość podczas drugiej licytacji, do której dochodzi, jeśli na pierwszej nie było na nią chętnych. Cena wywołania wynosi wówczas dwie trzecie oszacowania.
Jeżeli podczas drugiej licytacji nikt nie przystąpi do przetargu, wierzyciel egzekwujący albo hipoteczny lub współwłaściciel może tę nieruchomość nabyć na własność, ale po cenie nie niższej niż dwie trzecie kwoty oszacowania.
Podstawa prawna
Art. 962 – 984 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296 z późn. zm.).