Na etykiecie leku recepturowego podaje się jego skład, chyba że lekarz dodał na recepcie adnotację pozwalającą na odstępstwo od tego wymogu.

W aptekach pacjenci nabywają nie tylko leki, które są wyprodukowane przez wielkie koncerny farmaceutyczne. Bywa, że na miejscu farmaceuci sami sporządzają specyfik według recepty wystawionej przez lekarza. Prawo wymaga od aptek przestrzegania odpowiednich zasad z tym związanych.

Lek recepturowy sporządza się na podstawie recepty, na której lekarz określa skład leku oraz jego formę końcową.

Apteki muszą przygotowywać takie leki w izbie recepturowej przez osoby do tego uprawnione (farmaceutów). Surowce do ich wykonania muszą mieć potwierdzoną jakość. Muszą też być właściwie przechowywane.

Zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia w sprawie podstawowych warunków prowadzenia apteki surowce farmaceutyczne przeznaczone do sporządzania leków recepturowych trzeba przechowywać w opakowaniach fabrycznych lub w naczyniach odpowiadających ich właściwościom. Muszą być opatrzone czytelnym i trwałym napisem informującym o nazwie surowca i jego wytwórcy. Opisując opakowanie surowca, należy podać też numer serii i termin ważności.

Na gotowym leku recepturowym musi być odpowiednia etykieta. Trzeba na niej podać adres i nazwę apteki, skład leku, sposób jego użycia i datę sporządzenia specyfiku. Składu nie trzeba podawać, jeżeli lekarz zamieścił adnotację, by go nie podawać.

Ponadto podaje się dane pacjenta, dla którego lek jest przeznaczony, imię i nazwisko lekarza, który wystawił receptę. Na etykiecie musi się znaleźć też informacja o osobie, która ten medykament sporządziła.

Etykiety gotowych leków recepturowych także muszą być opisane według ustalonych zasad. Leki przeznaczone do użytku wewnętrznego oznacza się czarnym napisem na białym tle. Natomiast napisem czarnym na pomarańczowym tle oznacza się leki przeznaczone do użytku zewnętrznego.

Apteka musi prowadzić ewidencję leków sporządzanych z przepisu lekarza. Trzeba w niej podawać datę i czas przyjęcia recepty do realizacji oraz datę i czas sporządzenia leku. Podaje się w niej także numer kontrolny recepty oraz imię, nazwisko. Osoba sporządzająca lek recepturowy powinna w niej złożyć swój podpis. Ewidencja ta może być prowadzona w formie elektronicznej.

Podstawa prawna

Ustawa z 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz.U. z 2008 r. nr 45, poz. 271 z późn. zm.).

Rozporządzenie ministra zdrowia z 18 października 2002 r. w sprawie podstawowych warunków prowadzenia apteki (Dz.U. nr 187, poz. 1565).