Dłużnik powinien uregulować swoją należność bezpośrednio w siedzibie wierzyciela, przesłać ją pocztą albo wpłacić na konto w banku. Złożenie pieniędzy w depozycie nie jest wykonaniem zobowiązania.
Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił skargę dłużnika na czynności komornika i zasądził od niego zwrot kosztów postępowania oraz zastępstwa procesowego wierzyciela przez profesjonalnego pełnomocnika. W ten sposób zmienił zaskarżone postanowienie sądu rejonowego.
Wierzyciel wszczął postępowanie egzekucyjne, ponieważ dłużnik nie wykonał zasądzonego zobowiązania i nie przysłał mu należnej kwoty pocztą, nie wpłacił na jego konto w banku ani nie uregulował należności bezpośrednio w siedzibie wierzyciela. Natomiast poinformował wierzyciela, że może wystąpić do sądu z wnioskiem o wypłatę kwoty, którą złożył do depozytu tytułem zabezpieczenia, i upoważnił go do wyliczenia na swoją rzecz odsetek ponad te, które dłużnik już sam obliczył. W dniu złożenia wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego wierzyciel nie dysponował więc kwotą, którą na jego rzecz zasądził sąd. Dlatego komornik prowadzący postępowanie egzekucyjne wydał postanowienie o przyznaniu wierzycielowi kosztów zastępstwa procesowego.
Na to postanowienie dłużnik wniósł skargę do sądu rejonowego, który uchylił je. Sąd uznał, że dłużnik nie dał podstaw do wszczęcia postępowania egzekucyjnego i dlatego nie ma podstaw do obciążenia go kosztami tego postępowania oraz zastępstwa procesowego wierzyciela. Jego zdaniem wierzyciel przejawił złą wolę, bo nie chciał przyjąć świadczenia złożonego do depozytu.
Odmiennego zdania był Sąd Okręgowy w Warszawie, który rozpoznawał zażalenie wierzyciela. Wskazał na przepisy art. 454 i 455 kodeksu cywilnego określające miejsce i termin spełnienia świadczenia. Stanowią one, że jeżeli miejsce świadczenia nie jest oznaczone i nie wynika z właściwości zobowiązania, to wówczas należy je spełnić w miejscu, gdzie w chwili zobowiązania dłużnik miał miejsce zamieszkania albo siedzibę. Natomiast świadczenie pieniężne powinno zostać spełnione w miejscu zamieszkania albo siedzibie wierzyciela. Gdy wierzytelność ma związek z przedsiębiorstwem dłużnika lub wierzyciela, to o miejscu spełnienia świadczenia decyduje siedziba przedsiębiorstwa. Natomiast gdy termin świadczenia nie został oznaczony i nie wynika z właściwości zobowiązania, to świadczenie powinno zostać spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania.
Dlatego nie jest wykonaniem zobowiązania poinformowanie wierzyciela o tym, że może wystąpić do sądu o wypłatę kwoty złożonej tytułem zabezpieczenia do depozytu.
Postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt V Cz 3735/10
Ważne!
Samo poinformowanie wierzyciela o złożeniu należności do depozytu nie jest traktowane jako wykonanie zobowiązania przez dłużnika
Pozostało
84%
treści
Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A. Kup licencję
Reklama
Reklama