Czy członek grupy jest stroną postępowania grupowego w znaczeniu procesowym?
Nie. Powodem jest wyłącznie reprezentant grupy, który prowadzi postępowanie na rzecz wszystkich członków grupy (art. 4 ust. 3 ustawy o dochodzeniu roszczeń w postępowaniu grupowym). Oznacza to, że, co do zasady, członek grupy nie może samodzielnie dokonywać czynności procesowych w postępowaniu grupowym. Ustawa przewiduje jedynie kilka uprawnień incydentalnych.
Udział w grupie wymaga złożenia pisemnego oświadczenia o wstąpieniu do grupy oraz zgody na osobę reprezentanta grupy (art. 6 ust. 2 dla przystępujących przed wniesieniem pozwu, art. 12 dla przystępujących w toku postępowania). Członek grupy ma prawo wystąpić z niej, składając pisemne oświadczenie. To uprawnienie jest jednak ograniczone w czasie – do czasu wydania przez sąd postanowienia o składzie grupy.
Członek grupy może złożyć zeznania w charakterze strony (art. 20). Ponadto ma pewne uprawnienia w postępowaniu egzekucyjnym – w przypadku świadczeń pieniężnych sam prowadzi egzekucję, zaś w przypadku świadczeń niepieniężnych może ją wszcząć w razie bierności reprezentanta.
Niektóre uprawnienia członkowie grupy mogą wykonywać tylko kolektywnie. Większość członków grupy może złożyć wniosek o zmianę reprezentanta grupy. Zgoda grupy na dokonanie przez reprezentanta czynności dyspozytywnych (cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia, zawarcie ugody) również wyrażana jest większością głosów. Pozostałe czynności procesowe podejmowane są samodzielnie przez reprezentanta grupy. Dotyczy to też wnoszenia środków zaskarżenia – ustawa nie przewiduje samodzielnego zaskarżenia przez członka grupy postanowienia czy wyroku, choćby były dla niego niekorzystne. Faktyczny wpływ członków grupy na przebieg postępowania może być rozszerzony w drodze umowy (umów) między członkami grupy a reprezentantem, ewentualnie także jego pełnomocnikiem. Ustalenia takie są jednak skuteczne wyłącznie w stosunku między stronami.