TEZA: Wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w stosunku do inwestycji zrealizowanej bez pozwolenia na budowę lub zgłoszenia bądź pomimo wniesienia sprzeciwu możliwe jest wyłącznie przed wszczęciem lub w toku postępowania przed organem nadzoru budowlanego, którego przedmiotem jest legalizacja budowy obiektu budowlanego.
STAN FAKTYCZNY
Do urzędu gminy wpłynął wniosek G. M. o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla odbudowanego stawu. Uczestnik postępowania W. K. pisemnie sprzeciwił się wnioskowi. Planowana inwestycja została objęta bowiem prawomocną już decyzją organu nadzoru budowlanego nakazującą rozbiórkę. Zdaniem W. K. zabiegi G. M. zmierzają do zalegalizowania funkcjonowania stawu, a w tej sytuacji wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu stoi w sprzeczności z treścią art. 61 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. nr 80, poz. 717 z pózn. zm., dalej ustawa).
Wójt wskazał, że wniosek dotyczy inwestycji polegającej na budowie obiektu budowlanego, który już istnieje, wobec którego została wydana prawomocna decyzja nakazująca jego rozbiórkę. Nie można wydać decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla takiego obiektu.
W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego brak jest podstaw do przyjęcia stanowiska, zgodnie z którym nie jest możliwe ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji już istniejącej. Z żadnego przepisu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym nie wynika zakaz wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji zrealizowanej w całości lub w części. Co więcej, nie można w tej kwestii odwoływać się do regulacji ustawy z lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), gdyż przewidziano w niej samodzielne, niezależne postępowanie administracyjne. Skargę na decyzję SKO wniósł W. K.
UZASADNIENIE
Wojewódzki Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym sprawę nie podzielił poglądu wyrażonego w wyroku WSA w Gliwicach z 25 czerwca 2009 r., sygn. akt II SA/Gl 113/09, w którym zajęto stanowisko odmienne oparte na założeniu, że z żadnego przepisu ustawy nie wynika zakaz wydawania decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji zrealizowanej w części lub w całości po zakończeniu postępowania legalizacyjnego. Istotą decyzji jest określenie prawem dopuszczalnego sposobu zagospodarowania terenu. Jest to rozstrzygnięcie kształtujące zakres uprawnień względem konkretnej nieruchomości. Przepis art. 59 ust. 1 ustawy nie formułuje, co prawda ograniczenia odnośnie do możliwości wystąpienia o uzyskanie takiej decyzji względem obiektu już istniejącego, jak czyni to ustawa – Prawo budowlane w art. 32 ust 4a, jednakże tego rodzaju sytuację należy traktować jako wyjątek od generalnej zasady, zgodnie z którą ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu poprzedza etap realizacji inwestycji budowlanej. W tym sensie ustawa oraz ustawa – Prawo budowlane pozostają względem siebie w funkcjonalnym związku. Pomimo więc, że postępowania normowane przez obydwa wskazane wyżej akty są odrębne, to jednak wydawane w ich trakcie rozstrzygnięcia właściwych organów nie pozostają bez wpływu na siebie.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 14 stycznia 2011 r., II SA/Gl 799/10