TEZA: Wyznaczenie na podstawie przepisów odrębnych obszaru oddziaływania obiektu w rozumieniu prawa budowlanego nie powinno zamykać się do jednej kategorii przepisów, ale powinno ujmować ten obszar w sposób kompleksowy.
STAN FAKTYCZNY
Starosta zatwierdził projekt budowlany przedsiębiorcy oraz udzielił pozwolenia na budowę i przebudowę linii energetycznej niskiego napięcia wraz z przyłączami na terenie gruntów X. Decyzja stała się ostateczna. Po niecałym roku małżonkowie N. wnieśli o wznowienie postępowania z uwagi na niezapewnienie im udziału w postępowaniu. Starosta odmówił żądanego wznowienia postępowania w oparciu o art. 149 par. 3 kodeksu postępowania administracyjnego. W ocenie organu zaprojektowanie słupa linii nn w drodze naprzeciw wybudowanej przez skarżących bramy nie stanowiło jego zdaniem sprzeczności. Z przedłożonego projektu wynikało, że w miejscu gdzie zaprojektowano nowy słup, nie ma bowiem zjazdu z drogi na ich działkę. W związku z tym, że inwestor zachował odległości przewidziane w przepisach szczególnych, nie może być mowy o oddziaływaniu obiektu budowlanego na nieruchomość skarżących.
Po zaskarżeniu powyższej decyzji wojewoda utrzymał ją w całości w mocy. Rozstrzygnięcie to zostało jednak zaskarżone przez małżonków N. do sądu administracyjnego, który to uchylił decyzję zarówno wojewody, jak i starosty. Sąd wskazał między innymi, że badanie legitymacji skarżących na gruncie materiału z akt administracyjnych pierwotnego postępowania dowodzi niedopuszczalnego dokonania merytorycznej oceny statusu skarżących już we wstępnej fazie postępowania wznowieniowego, tj. jeszcze przed jego wznowieniem. W wyniku dalszego postępowania administracyjnego prowadzonego przez kolejne organy sprawa ostatecznie trafiała po raz kolejny do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku.
Z UZASADNIENIA
Zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r., nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) stronami w postępowaniu o pozwolenie na budowę są inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 9 prawa budowlanego obiekt budowlany powinien być projektowany i budowany w sposób zapewniający poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich oraz w sposób umożliwiający zapewnienie dostępu do drogi publicznej. Zgodnie zaś z art. 3 pkt 20 prawa budowlanego przez „obszar oddziaływania obiektu” należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w jego zagospodarowaniu.
W orzecznictwie sądowoadministracyjnym nie ma sporu, że ustawowa definicja obszaru oddziaływania obiektu nie daje podstaw do zawężającego rozumienia tego określenia. W definicji tej jest mowa o terenie wyznaczonym w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu terenu. Do przepisów odrębnych należą normy różnych dziedzin prawa, w tym przepisy prawa budowlanego, z zakresu zagospodarowania przestrzennego, z zakresu ochrony środowiska, czy też z zakresu prawa energetycznego, a więc wszystkie mające wpływ na sposób zagospodarowania i przeznaczenia terenu. Wyłączenie działek należących do małżonków N. z obszaru przebudowy linii niskiego napięcia (choć niepodlegające faktycznie kontroli organu) samoistnie nie mogło przesądzać o pozbawieniu ich statusu strony w postępowaniu o pozwolenie na budowę. Do takiej oceny organ byłby uprawniony tylko i wyłącznie po przeprowadzeniu wszechstronnej i wyczerpującej analizy przepisów odrębnych, w tym także przepisów prawa energetycznego.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt II SA/Bk 71/10