W przypadku, gdy założycielem szkoły jest osoba prawna (z wyłączeniem szkół zaliczanych do jednostek finansów publicznych) lub osoba fizyczna, zasady sprzedaży środka trwałego określane są przez organ lub podmiot prowadzący daną szkołę – bowiem zgodnie z art. 79 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 z późn. zm.) to wyżej wymienione podmioty określają zasady prowadzenia gospodarki finansowej szkoły, której elementem może być uzyskiwanie dochodów ze sprzedaży zbędnych środków trwałych.
Sytuacja komplikuje się, gdy organem założycielskim szkoły jest jednostka samorządu terytorialnego. Wówczas zasady gospodarki finansowej szkoły określają przepisy ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157 poz. 1240 z późn. zm.). Skutkiem tego szkoła jako jednostka powołana przez jednostkę samorządu terytorialnego zobowiązana jest do dbania o racjonalne dokonywanie wydatków posiadanych środków publicznych jak również do dbania o uzyskiwanie ewentualnych dochodów w należnych wysokościach.
Szkoły będąc jednostkami podlegającymi ustawie o finansach publicznych zobowiązane są do zachowania zasad jawności i przejrzystości swoich finansów.
W związku z tym sprzedaż środka trwałego (np. posiadanego samochodu) powinna zostać przeprowadzona w sposób maksymalnie jawny, gwarantujący przejrzystość zastosowanych procedur.
Jeżeli organ założycielski szkoły (np. gmina) nie określił własnych zasad sprzedaży środków trwałych, wówczas celem zachowania maksymalnej przejrzystości prowadzonych procedur sprzedaży można posłużyć się rozwiązaniami przewidzianymi w prawie polskim dla podobnych sytuacji.
Jedną z możliwości sprzedaży środka trwałego w sposób możliwie transparentny jest wykorzystanie procedur określonych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 5 października 1993r. w sprawie zasad organizowania przetargu na sprzedaż środków trwałych przez przedsiębiorstwa państwowe oraz warunków odstąpienia od przetargu (Dz. U. z 1993r. Nr 97 poz. 443 z późn. zm.).
Wprawdzie wymienione Rozporządzenie dotyczy przedsiębiorstw państwowych, jednak zawarte w nim rozwiązani mogą zostać wykorzystane przy sprzedaży środków trwałych przez jednostki finansów publicznych takie jak szkoły.
Oczywiście w zależności od wartości sprzedawanego środka trwałego procedura sprzedaży może charakteryzować się różnym stopniem złożoności. Przy sprzedaży środków trwałych o większej wartości (np. kilkunastu tysięcy złotych) warto rozważyć np. publikację ogłoszenia prasowego informującego o prowadzonej procedurze sprzedaży.
Zbywając mienie o mniejszej od wskazanej powyżej wartości procedurę sprzedaży można uprościć np. organizując przetarg ustny (licytację). Organizator procedury sprzedaży powinien również powołać kilku osobową komisję, która czuwałaby nad prawidłowym przebiegiem prowadzonej sprzedaży.
Warto również każdorazowo posiadać obiektywną wycenę sprzedawanego środka trwałego (np. w przypadku sprzedaży samochodu sporządzoną przez rzeczoznawcę PZMot.), zaś suma uzyskana ze sprzedaży nie powinna być niższa niż wartość wynikająca z wyceny.
Podstawa prawna
Ustawa z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (tekst jednolity: Dz. U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 z późn. zm.),
Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157 poz. 1240 z późn. zm.).
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 października 1993r. w sprawie zasad organizowania przetargu na sprzedaż środków trwałych przez przedsiębiorstwa państwowe oraz warunków odstąpienia od przetargu (Dz. U. z 1993r. Nr 97 poz. 443 z późn. zm.).