Odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny ponosi jego producent. Także producent jest zobowiązany, na gruncie przepisów administracyjnych, do podjęcia określonych działań, które ograniczą, a najlepiej wyeliminują niebezpieczeństwo stwarzane przez produkt. Jeżeli nie podejmie on działań dobrowolnie, zarządzą je inspektorzy właściwych inspekcji (np. handlowej), w ramach dostępnego katalogu decyzji administracyjnych.
Jedną ze sfer poprawy bezpieczeństwa produktu jest jego oznakowanie. Inspektorzy mogą nakazać usunięcie oznakowania niezgodnego z przepisami albo też polecić zamieszczenie dodatkowych ostrzeżeń o zagrożeniach, jakie produkt może stwarzać. Muszą to być ostrzeżenia wyraźne i zrozumiale sformułowane w języku polskim.
Jeśli ocena ryzyka wykaże znaczące niebezpieczeństwo stwarzane przez produkt, zasadna będzie decyzja nakazująca wycofanie produktu z obrotu. Oznacza to, że producent będzie musiał wycofać produkt z kanałów dystrybucji: sieci handlowych, hurtowni i od detalistów, którym produkt odsprzedał. Będzie też musiał przedstawić dowody wykonania decyzji (np. faktury korygujące).
Jeżeli ryzyko okaże się jeszcze wyższe, produkt będzie wycofany także z użytkowania przez konsumentów. Potrzeba identyfikacji użytkowników końcowych będzie z reguły oznaczać konieczność publicznego ogłoszenia o niebezpieczeństwie i wezwania do oddania produktu do sprzedawcy, dystrybutora lub producenta, za zwrotem ceny. Producent zostanie też obarczony obowiązkiem zniszczenia zwróconego produktu.
Inspektorzy będą zawsze uprawnieni nakazać ogłoszenie o niebezpieczeństwie stwarzanym przez produkt, aby poinformować konsumentów o zagrożeniu i w ten sposób ich ochronić. Nakaz ten, zobowiązujący do upublicznienia problemu, będzie najbardziej dolegliwy dla reputacji producenta.