Jakie jest znaczenie prawne opinii biegłego rewidenta na temat sprawozdania finansowego spółki akcyjnej?
Rozpatrzenie i zatwierdzenie sprawozdania finansowego spółki za poprzedni rok obrotowy należy do porządku obrad zwyczajnego walnego zgromadzenia (art. 395 par. 2 k.s.h.). Zgodnie z ustawą o rachunkowości, sprawozdanie finansowe powinno być uprzednio zbadane przez biegłego rewidenta celem wydania opinii wraz z raportem o tym, czy jest ono prawidłowe oraz rzetelnie i jasno przedstawia sytuację finansową i majątkową oraz wynik spółki.
Opinia biegłego rewidenta służy przede wszystkim akcjonariuszom jako źródło informacji o prawidłowości sprawozdania i stanowi podstawę do decyzji co do sposobu głosowania na walnym zgromadzeniu. Akcjonariusze powinni brać bowiem przede wszystkim pod uwagę rzetelność tego sprawozdania, które podlega ujawnieniu w rejestrze przedsiębiorców i stanowi podstawowe dla osób trzecich źródło informacji o kondycji finansowej spółki. Szczególne znaczenie sprawozdanie finansowe oraz opinia biegłego rewidenta na jego temat mają w przypadku spółek publicznych.
Uchwała w sprawie zatwierdzenia sprawozdania finansowego jest podejmowana przez walne zgromadzenie bezwzględną większością głosów, chyba że statut przewiduje szczególne wymogi. Ustawa o rachunkowości nakłada na zarząd obowiązek złożenia sprawozdania wraz z opinią biegłego rewidenta w sądzie rejestrowym w ciągu 15 dni od jego zatwierdzenia.
Na zasadach ogólnych, określonych w art. 422 i nast. k.s.h., uchwała o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego może zostać zaskarżona do sądu, z uwagi na sprzeczność z prawem, dobrymi obyczajami czy naruszenie interesu spółki. W szczególności, jako naruszającą dobre obyczaje i godzącą w interes spółki uznaje się uchwałę zatwierdzającą sprawozdanie finansowe, jeżeli biegły rewident odmówił wydania opinii o tym sprawozdaniu (wyrok SN z 5 listopada 2009 r., I CSK 158/09, OSNC 2010, nr 4, poz. 63). W takiej sytuacji brak jest bowiem profesjonalnej oceny prawidłowości sprawozdania, co powoduje, że jego zatwierdzenie podważa zaufanie do spółki i – w konsekwencji – narusza jej wiarygodność w obrocie.