Mniejsza czytelność planu zagospodarowania przestrzennego poprzez wprowadzenie do jego projektu zmian bez opisu stanowi naruszenie prawa.

ORZECZENIE

Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił skargę kasacyjną wojewody małopolskiego na jedną z uchwał Rady Miasta Krakowa. NSA nie zgodził się, że zmiany wprowadzone w planie przez organ sporządzający nie powodowały konieczności ponowienia uzgodnień i wyłożenia planu do publicznego wglądu.
Sąd przypomniał, że zgodnie z procedurą planistyczną organ wprowadza rozpatrzone uwagi do planu jego projektu. Następnie w niezbędnym zakresie ponawia uzgodnienia. Jednak jak podkreślił sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz, trzeba mieć na uwadze, jaki jest charakter tych uwag. W konsekwencji organ musi zwracać uwagę, jaki jest charakter zmian w projekcie. Jeżeli uwagi mają charakter drobny, nieistotny, to nie ma potrzeby ponawiania procedury planistycznej. Jednak jeśli zmiany dotyczą np. zmian linii rozgraniczających, to mają istotny charakter i nie można rezygnować z ponowienia uzgodnień i wyłożenia planów.
Ponadto w ocenie NSA zmiana, która zmniejsza czytelność planu, zwłaszcza w sytuacji gdy zrezygnowano z opisu, jest naruszeniem prawa.
Rada Miasta Krakowa 21 listopada 2007 r. podjęła uchwałę w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru Ruczaj-Zaborze. Niecały rok później uchwałę do sądu zaskarżył jednak wojewoda. W jego ocenie uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem procedury sporządzania planu. Wojewoda zarzucił, że w projekcie planu po jego wyłożeniu dokonano istotnych zmian. Rada uchwaliła plan bez powtórzenia stosownych czynności w zakresie konsultacji społecznych. Wojewoda podkreślał, że zmiany nie wynikają wprost z uwzględnienia przez organ planistyczny uwag do projektu planu. Pojawiały się one w różnych momentach i nieraz ich źródeł nie da się ustalić.
Wojewódzki sąd administracyjny stwierdził nieważność uchwały, ale tylko częściowo. Ponieważ wyrok był tylko częściowo korzystny, organ nadzoru zaskarżył go do NSA.
Wyrok jest prawomocny.
Sygn. akt II OSK 905/10