Dodatek mieszkaniowy przyznawany jest na podstawie decyzji administracyjnej wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Mogą otrzymać go wyłącznie osoby osiągające najniższe dochody i zamieszkujące w lokalach o najmniejszej powierzchni, na okres sześciu miesięcy. Jego wysokość nie może przekroczyć 70 proc. wydatków poniesionych przez wnioskodawcę na utrzymanie lokalu. Rada gminy może jednak, w drodze uchwały, obniżyć lub podwyższyć ten wskaźnik maksymalnie o 20 proc. Środki na dodatki mieszkaniowe wypłacane są z budżetu gminy, na której terenie położony jest lokal.

Jednym z najważniejszych zadań własnych każdej gminy jest wspieranie budownictwa mieszkaniowego oraz zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych lokalnej społeczności. Zadania te mogą być realizowane m.in. poprzez racjonalne zarządzanie istniejącą infrastrukturą mieszkaniową, w tym poprzez dokonywanie jej remontów i modernizacji. Gmina może też pozyskiwać nowe mieszkania socjalne i komunalne na wynajem. Prawidłowa polityka mieszkaniowa każdej gminy powinna obejmować również finansowe wsparcie dla rodzin, które mają własne mieszkanie, ale nie stać ich na jego utrzymanie. Dotyczy to przede wszystkim materialnego wsparcia w ponoszeniu opłat czynszowych. W tym celu każda gmina ma możliwość przyznania dodatku mieszkaniowego dla najuboższych rodzin ze swojego terenu. Wypłata dodatków mieszkaniowych jest zadaniem własnym gminy.

Dodatek mieszkaniowy jest świadczeniem pieniężnym wypłacanym przez gminę, mającym na celu dofinansowanie wydatków mieszkaniowych ponoszonych w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Pomoc ta przysługuje jedynie najbiedniejszym mieszkańcom gminy w przypadkach ściśle określonych przez przepisy ustawy z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych.

To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej: Procedura przyznawania dodatków mieszkaniowych przez gminy.
W pełnej wersji artykułu dowiesz się o:

- Osobach uprawnionych
- Wysokości dochodów
- Wielkości lokalu
- Procedurze przyznania dodatku mieszkaniowego