W okresie rozliczeniowym wynoszącym trzy miesiące pracownik przekroczył średniotygodniową normę czasu pracy wskutek pracy w dniu harmonogramowo wolnym od pracy oraz wskutek przekroczenia normy dziennej. Jakie wynagrodzenie i dodatek należy zapłacić pracownikowi, jeśli nie udzielono mu czasu wolnego od pracy w zamian za czas przepracowany w godzinach nadliczbowych?
Za pracę w godzinach nadliczbowych pracownik powinien przede wszystkim otrzymać normalne wynagrodzenie. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 3 czerwca 1986 r. przez normalne wynagrodzenie należy rozumieć takie wynagrodzenie, które pracownik otrzymuje stale i systematycznie, a więc obejmujące zarówno wynagrodzenie zasadnicze wynikające ze stawki osobistego zaszeregowania, jak i dodatkowe składniki wynagrodzenia o charakterze stałym, jeżeli na podstawie obowiązujących w zakładzie pracy przepisów pracownik ma prawo do takich składników (I PRN 40/86, OSNC 1987/9/140).
Normalne wynagrodzenie należy powiększyć o dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych. Zgodnie z art. 1511 par. 1 k.p. dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych wynosi 100 proc. wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających: w nocy, niedzielę i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem pracy oraz w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy. Za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu przysługuje dodatek w wysokości 50 proc. wynagrodzenia.
Dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych z tytułu przekroczenia normy średniotygodniowej, zgodnie z art. 1511 par. 2 k.p., wynosi co do zasady 100 proc. wynagrodzenia, chyba że przekroczenie tej normy nastąpiło w wyniku pracy w godzinach nadliczbowych, za które przysługuje prawo dodatku w wysokościach określonych powyżej. Oznacza to, że dodatek z tytułu przekroczenia normy średniotygodniowej nie będzie przysługiwał za godziny nadliczbowe opłacone z tytułu przekroczenia normy dobowej. Artykuł 1511 par. 2 k.p. wyklucza bowiem podwójne opłacanie tych samych godzin pracy nadliczbowej.
Podstawę obliczania dodatku stanowi wynagrodzenie pracownika wynikające z jego osobistego zaszeregowania określonego stawką miesięczną lub godzinową, a jeżeli taki składnik nie został wyodrębniony – 60 proc. wynagrodzenia.