Każdy obywatel ma prawo do informacji o wolnych stanowiskach pracy w służbie cywilnej, a nabór do służby cywilnej jest otwarty oraz konkurencyjny. Od 1 stycznia 2010 r. limit mianowań urzędników w służbie cywilnej na dany rok budżetowy i środki finansowe na wynagrodzenia oraz szkolenia członków korpusu służby cywilnej określa ustawa budżetowa.
W służbie cywilnej może być zatrudniona osoba, która:
● jest obywatelem polskim,
● korzysta z pełni praw publicznych;
● nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
● posiada kwalifikacje wymagane na dane stanowisko pracy;
● cieszy się nieposzlakowaną opinią.
Dyrektor generalny urzędu, upowszechniając informacje o wolnych stanowiskach pracy, wskazuje, za zgodą szefa służby cywilnej, stanowiska, o które, poza obywatelami polskimi, mogą ubiegać się obywatele Unii Europejskiej oraz obywatele innych państw, którym na podstawie umów międzynarodowych lub przepisów prawa wspólnotowego przysługuje prawo podjęcia zatrudnienia na terytorium Polski.
Osoba nieposiadająca obywatelstwa polskiego może zostać zatrudniona na stanowisku pracy, na którym wykonywana praca nie polega na bezpośrednim lub pośrednim udziale w wykonywaniu władzy publicznej i funkcji mających na celu ochronę generalnych interesów państwa, jeżeli posiada potwierdzoną odpowiednim dokumentem znajomość języka polskiego.
W sprawach dotyczących stosunku pracy w służbie cywilnej, nieuregulowanych w ustawie o służbie cywilnej, stosuje się przepisy kodeksu pracy i inne przepisy prawa pracy. Spory o roszczenia dotyczące stosunku pracy w służbie cywilnej rozpatrywane są przez sądy pracy.
Zobacz pełną treść artykułu - Tygodnik Prawa Administracyjnego w eGP.