Wszystko zaczęło się pewnego pięknego dnia we wrześniu 1960 r. na pokładzie statku pasażerskiego płynącego po Renie w Bazylei. Bazylea jest szwajcarskim miastem uroczo położonym nad rzeką u styku granic trzech państw: Szwajcarii, Niemiec i Francji. W tej historii odegrała rolę symbolu. Właśnie podczas wycieczki po Renie zorganizowanej w ramach trwającego kongresu Union Internationale des Avocats (UIA) padło tych kilka słów, które zmieniły historię europejskich prawników - pisze Maciej Bobrowicz.


Był to pomysł stworzenia organizacji reprezentującej adwokatów ówczesnych sześciu państw członkowskich EWG (Europejska Wspólnota Gospodarcza została założona na mocy traktatu rzymskiego w 1957 r. i zrzeszała Belgię, Francję, Niemcy, Włochy, Luksemburg oraz Holandię). Sześciu płynących po Renie prezydentów adwokatur osiągnęło porozumienie, na mocy którego miała powstać międzynarodowa organizacja reprezentująca prawników tych sześciu krajów. Już wkrótce miało się okazać, że ten ambitny plan zaczynają przysłaniać ciemne chmury i wszystko może się rozpaść – bowiem adwokaci belgijscy i francuscy przedstawili własną koncepcję. Kilka miesięcy później, na początku grudnia 1960 r. odbyło się spotkanie w Pałacu Sprawiedliwości w Brukseli i pierwszy kryzys został zażegnany. Udało się przekonać francuskich i belgijskich prawników, że międzynarodowa struktura będzie bardziej skuteczna.

Pojawiła się nazwa organizacji „Komitet konsultacyjny adwokatur i krajowych stowarzyszeń sześciu krajów członkowskich EWG”, ostatecznie uproszczona do Rady Adwokatur i Stowarzyszeń Prawniczych Europy (w skrócie CCBE). Ale to był zaledwie początek. Przed CCBE była jeszcze długa droga do uzyskania międzynarodowej pozycji. Dopiero po 19 latach (w 1979 r.) Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał oficjalnie pozycję CCBE, dopuszczając ją jako interwenienta w sprawie AM & S Europe Limited przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Wraz z powstaniem w 1993 r. Unii Europejskiej (nikt już dziś nie pamięta, że jej założycielami byli: Francja, Belgia, Luksemburg, Włochy, Holandia i Niemcy) rozszerzała się lista członków CCBE.
Dziś Rada Adwokatur i Stowarzyszeń Prawniczych Europy (na której prezydenta właśnie została wybrana Polka, wiceprezes Krajowej Izby Radców Prawnych Maria Ślązak – red.) jest największą europejską organizacją prawniczą reprezentującą ponad milion prawników. Jest jedyną organizacją międzynarodową w Europie, do której należą samorządy prawnicze ze wszystkich 32 państw członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz krajów Europy Wschodniej, Bałkanów i Kaukazu (11 krajów stowarzyszonych i obserwatorów). CCBE reprezentuje organizacje członkowskie wobec instytucji europejskich. Jest oficjalnie uznanym przez Komisję Europejską, Parlament Europejski i Radę Europy reprezentantem prawników europejskich. Posiada stałą delegację przy Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz przy Europejskim Trybunale Praw Człowieka. Oba polskie samorządy są jej pełnoprawnymi członkami.
Historia CCBE to różnice zdań i burzliwe spory – ale i umiejętność ich rozwiązywania, wzajemna tolerancja i okazywanie szacunku dla różnic dzielących Europejczyków.
Historia CCBE jest pięknym opowiadaniem o ludzkim uporze, wierze w możliwość osiągania ważnych celów i pouczającym przykładem pokonywania trudności. Jest opowiadaniem niezakończonym, które zaczęło się pewnego na pięknego dnia na statku Renie od kilku zdań jednego człowieka...