Organy prowadzące postępowanie administracyjne powinny zebrać własne dowody, a nie opierać się na dowodach zgromadzonych w postępowaniu karnym – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie.
Komendant miejski policji wysłał kierowcę na badania lekarskie oraz psychologiczne z powodu kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości. Kierowca złożył odwołanie: podnosił, że nie ma żadnych podstaw ku temu, gdyż w momencie kontroli nie kierował pojazdem, a jedynie w nim siedział na parkingu. Stwierdził również, że skierowanie na badania psychologiczne otrzymał 38 dni od dnia kontroli, czyli jest nieważne.
Dowody z procesu
Komendant wojewódzki policji utrzymał w mocy decyzję. Wskazał, że przeciwko kierowcy było prowadzone postępowanie karne o przestępstwo prowadzenia auta pod wpływem alkoholu. Zebrano w nim dowody, z których jednoznacznie wynikało, że kierował samochodem w stanie nietrzeźwości przy stwierdzonej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu wynoszącym 0,69 mg/l w 1 dm3.
Ujawnienie tego faktu obligowało komendanta do skierowania podejrzanego na badania lekarskie i psychologiczne. Co zaś dotyczy przekroczenia 30-dniowego terminu na wydanie skierowania na badania psychologiczne, organ II instancji wyjaśnił, iż termin, o którym mowa w par. 2 ust. 1 rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie badań psychologicznych kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wykonujących pracę na stanowisku kierowcy (Dz.U. nr 69, poz. 622), jest instrukcyjny, a jego naruszenie nie powoduje nieważności decyzji. Kierowca wniósł skargę do sądu.
Własne dowody
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił decyzje komendanta. Wyjaśnił, że należało do niego – jako organu administracji – zgromadzenie materiału dowodowego na potwierdzenie określonych faktów. Tymczasem w aktach administracyjnych sprawy jako dowody będące podstawą ustaleń faktycznych znajdują się jedynie dokumenty sporządzone w toku postępowania karnego, a więc notatka urzędowa sporządzona przez funkcjonariusza policji, protokół przesłuchania świadka i podejrzanego oraz protokoły użycia urządzenia pomiarowego do oznaczenia stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu.
Dowodzi to, że na użytek postępowania administracyjnego organ nie poczynił żadnych własnych ustaleń, nie przeprowadził zatem postępowania dowodowego zgodnego z procedurą administracyjną. A przecież jest to odrębne postępowanie od karnego.
W tej sytuacji odrębnie prowadzone jest także postępowanie dowodowe. Zgodnie bowiem z art. 7 i 77 par. 1 k.p.a. organy administracji publicznej podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i obowiązane są w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy.
Sąd wskazał, że postanowienie o przedstawieniu zarzutów podejrzanemu w świetle k.p.a. nie stanowi dowodu na okoliczność kierowania przez osobę pojazdem w stanie nietrzeźwości. Ponadto także przesłuchanie świadka odbyło się bez zachowania wymogów przewidzianych w k.p.a., to znaczy bez zapewnienia skarżącemu – stronie postępowania administracyjnego możliwości zadawania pytań świadkowi. W tej sytuacji organ, uznając zgromadzone w aktach sprawy dokumenty z postępowania karnego za wystarczające, naruszył prawo.
ORZECZNICTWO
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 21 lutego 2013r., sygn. akt III SA/Kr 892/12.
