Osoba, która zamierza wwieźć do Polski wyrób wykonany z gatunku zagrożonego wyginięciem, straci go podczas kontroli na granicy.
Przywóz i wywóz z Unii Europejskiej okazów roślin i zwierząt należących do gatunków zagrożonych wyginięciem reguluje tzw. CITES (ang. Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora). To międzynarodowa konwencja (nazywana waszyngtońską) kontrolująca transgraniczny handel gatunkami roślin i zwierząt oraz wytworzonymi z nich produktami. Jej stronami jest 175 państw.
Dlatego rośliny, zwierzęta i wykonane z nich przedmioty można przewozić tylko na podstawie wydanych przez CITES zezwoleń i świadectw. Polskim organem CITES jest minister środowiska.
– Brak takich dokumentów podczas przewozu powoduje konsekwencje karne związane z popełnieniem przestępstwa – ostrzega Sylwia Stelmachowska z Ministerstwa Finansów.
Wyjaśnia, że nie wolno wwozić do Polski m.in.:
● kawioru,
● skóry lub wyrobów ze skór dzikich kotów, niedźwiedzi, wilków,
● wyrobów ze skór węży, krokodyli lub waranów,
● naturalnych medykamentów i produktów leczniczych (maści, balsamów itp.) zawierających pochodne z niedźwiedzi, pijawek lekarskich itp.,
● koralowców i muszli,
● wypchanych ptaków drapieżnych,
● pamiątek turystycznych, takich jak nalewki na kobrach lub innych wężach.
Pełna lista gatunków objętych ochroną znajduje się w załączniku do rozporządzenia Rady (WE) nr 338/97.
Sylwia Stelmachowska wyjaśnia, że w ramach UE w bagażu podróżnym bez żadnych dokumentów można przewieźć:
● kawior z ryb jesiotrokształtnych – do 125 g na osobę w opakowaniu indywidualnie oznakowanym (czyli z jednorazową banderolą),
● przetworzone okazy krokodylowych, czyli torebki, buty, paski itp., ale pod warunkiem, że nie są to wyroby z okazów wymienionych w aneksie A konwencji waszyngtońskiej – do 4 szt. na osobę (wyłączenie dotyczy też mięsa i trofeów myśliwskich),
● pałeczki deszczowe – instrument muzyczny wykonany z prostego kawałka wysuszonej łodygi kaktusa – do 3 szt. na osobę,
● muszle skrzydelnika olbrzymiego – 3 szt. na osobę,
● pławikoniki – do 4 martwych okazów na osobę,
● muszle przydaczni – do 3 okazów na osobę, łącznie nie więcej niż 3 kg. Jako okaz należy rozumieć 3 połówki niepasujące do siebie (połówki z 3 różnych osobników) lub całe muszle składające się z 2 pasujących połówek (do 3 szt. całych muszli).