Informacje handlowe w reklamach lub ogłoszeniach nie stanowią oferty w rozumieniu kodeksu cywilnego. Sprzedawca lub producent reklamowanego towaru nie ma więc obowiązku sprzedać go po cenie podanej w spocie
W praktyce mogą pojawić się wątpliwości, czy reklama, ogłoszenie lub informacja stanowią ofertę w rozumieniu przepisów prawa cywilnego. W rozwiązaniu tego problemu może pomóc art. 71 kodeksu cywilnego. Stanowi on bowiem, że ogłoszenia, reklamy, cenniki i inne informacje skierowane do ogółu lub do poszczególnych osób poczytuje się w razie wątpliwości nie za ofertę, lecz za zaproszenie do zawarcia umowy. A to rodzi określone skutki prawne.

Złożenie oferty

Oferta to jeden ze sposobów zawarcia umowy. Polega ona na złożeniu przez dwie strony oświadczeń woli. Jedna ze stron proponuje zawarcie umowy (oferent), a druga akceptuje tę propozycję (oblat). Oferta może być skierowana do określonej osoby lub określonego kręgu osób, a nawet do ogółu. Składający ofertą jest nią związany. Oznacza to, że adresat oferty może poprzez jej przyjęcie doprowadzić do zawarcia umowy o określonej treści. Tak więc zawarcie umowy zależy wyłącznie od decyzji oblata. Prawo pozwala na odwołanie oferty, ale tylko wówczas, gdy nie była ona skierowana do indywidualnego podmiotu, ale do bliżej nieokreślonej zbiorowości. W takiej sytuacji oferta może zostać cofnięta, co jednak nie ma wpływu na umowy zawarte wskutek oświadczeń oblatów, złożonych przed odwołaniem oferty. W okresie związania ofertą oferent musi pozostawać w stanie gotowości do wykonania umowy, licząc się z przyjęciem oferty przez oblata. Dla przykładu – jeżeli sprzedawca oferował klientowi określony produkt, w określonej cenie, to jeżeli klient wyrazi chęć jego zakupu, sprzedawca ma obowiązek sprzedać mu właśnie ten, a nie inny produkt, po takiej cenie, jaką zamieścił w ofercie. Takich skutków nie wywołują natomiast informacje handlowe zawarte w reklamach lub ogłoszeniach.

Treść ogłoszenia

Aby rozpowszechniane w środkach masowego przekazu lub na billboardach informacje handlowe mogły zostać uznane za ofertę, treść ogłoszenia powinna wyraźnie wskazywać na to, że zawiera ono ofertę. Tak więc, jeżeli przedsiębiorca chce, aby jego przekaz reklamowy został uznany przez potencjalnych klientów za ofertę, musi w nim zamieścić istotne postanowienia umowy sprzedaży, którą chce zawrzeć z klientem. Powinien więc dokładnie określić przedmiot sprzedaży, jego cenę, miejsce, w którym można zawrzeć umowę. Jak wynika z orzecznictwa Sądu Najwyższego, ogłoszenie w prasie o sprzedaży samochodów nie ma cech oferty, jeżeli nie zawiera istotnych postanowień mającej powstać umowy. Należy więc uznać je za zaproszenie do zawarcia umowy. Natomiast wystawienie rzeczy w miejscu sprzedaży na widok publiczny z oznaczeniem ceny uważa się za ofertę sprzedaży. Sprzedawca może jednak uchylić się od skutków przedstawienia oferty, jeżeli w miejscu wystawienia towaru na widok publiczny uprzedził publiczność poprzez ogłoszenie (wzmiankę), że rzecz nie jest do sprzedaży lub że została już sprzedana, względnie że jej sprzedaż nastąpi po zmianie dekoracji.

Brak terminu

Jeżeli mamy do czynienia z ofertą, warto wiedzieć, ile czasu oferent jest nią związany. Otóż w sytuacji gdy w ofercie nie wyznaczono innego terminu, oferta złożona w obecności drugiej osoby lub za pomocą np. telefonu przestaje wiązać, gdy nie zostanie przyjęta bezzwłocznie. Jeżeli została złożona w inny sposób, przestaje wiązać z upływem czasu, w którym składający ofertę mógł w zwykłym toku czynności otrzymać odpowiedź wysłaną bez nieuzasadnionego opóźnienia.
Złożenie oferty w postaci elektronicznej
Przedsiębiorca składający ofertę w postaci elektronicznej musi poinformować drugą stronę o:
● czynnościach technicznych składających się na procedurę zawarcia umowy,
● metodach i środkach technicznych służących wykrywaniu i korygowaniu błędów we wprowadzanych danych, które jest obowiązany udostępnić drugiej stronie
● skutkach prawnych potwierdzenia przez drugą stronę otrzymania oferty,
● językach, w których umowa może być zawarta,
● kodeksach etycznych, które stosuje, oraz o ich dostępności w postaci elektronicznej
Podstawa prawna
Art. 66 – 721 ustawy – Kodeks cywilny (Dz.U. z 1964 r. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).