Budowanie według cudzego projektu i korzystanie z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu ogranicza wykorzystanie utworu na własny użytek.
Ustawa o prawach autorskich i prawach pokrewnych uzależnia prawo do nieodpłatnego korzystania z utworu od kilku przesłanek. Utwór, z którego zamierzamy skorzystać, musi być rozpowszechniony. Ustawodawca mówiąc o rozpowszechnieniu utworu, ma na myśli jego publiczne udostępnienie za zgodą twórcy, następujące w jakikolwiek sposób dający potencjalną możliwość skorzystania z utworu przez jakąkolwiek osobę. Z rozpowszechnionego utworu możemy skorzystać jedynie na własny użytek prywatny. Zakres przedmiotowy tego użytku jest właściwie nieograniczony, ustawodawca wyłącza z niego jedynie budowanie według cudzego utworu architektonicznego i architektoniczno-urbanistycznego oraz korzystanie z elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu (chyba że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zarobkowym). Możemy zatem wykorzystywać taki utwór właściwie w dowolnym celu, wyłączając wspomniany wyjątek. Bardziej rygorystycznie określono zakres podmiotowy tego prawa poprzez zawężenie prywatnego użytku do korzystania z pojedynczych egzemplarzy utworów przez krąg osób pozostających w ścisłym związku osobistym, a takim jest w szczególności pokrewieństwo, powinowactwo lub stosunek towarzyski. Jest to tylko przykładowe wyliczenie i ustalenie istnienia tego związku i następuje w każdej sprawie indywidualnie. Ważne jest do przyjęcia takiej kwalifikacji to, by więzy towarzyskie trwały już jakiś czas (to na pewno ułatwi przyjęcie takiego stanowiska). Nie należy także zapominać o generalnej regule wskazującej na to, iż dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu i nie może godzić w słuszny interes twórcy.
Podstawa prawna
Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994 r. (Dz.U. z 1994 r. nr 24, poz. 83 ze zm.).