Pracodawca nie mógł sfinansować z pieniędzy zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON) zakupu drona z kamerą dla pracowników, bo nie przyczynia się to do zmniejszenia ich ograniczeń zawodowych.
Tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Łodzi, który oddalił skargę firmy. Dotyczyła ona odmowy wydania przez fiskusa zaświadczenia o pomocy de minimis w związku z wydatkami poniesionymi przez spółkę ze środków ZFRON na zakup drona oraz iPada dla zespołu badawczo-rozwojowego, w którego skład wchodzą niepełnosprawni pracownicy.
Dyrektor urzędu skarbowego uzasadniał swoje postanowienie tym, że taki zakup nie stanowi wyposażenia konkretnego stanowiska pracy osoby wykonującej obowiązki ochrony obiektów. Tym samym nie spełnia wymogu wynikającego z par 2 ust. 1 lit. a rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 19 grudnia 2007 r. w sprawie ZFRON (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1023), zgodnie z którym pieniądze z funduszu przeznacza się na wyposażenie stanowiska pracy oraz przystosowanie jego otoczenia do potrzeb osoby niepełnosprawnej.
Pracodawca złożył zażalenie na to postanowienie do dyrektora izby skarbowej, ale nie zostało uwzględnione. Jego zdaniem analiza celowości i przeznaczenia poniesionego wydatku przeprowadzona przez organ niższej instancji, nie pozwala na uznanie, że można go pokryć z pieniędzy ZFRON. Ponadto firma nie wykazała powiązania poniesionych wydatków na wyposażenie stanowisk pracy osób z zespołu badawczo-rozwojowego z stopniem i rodzajem ich niepełnosprawności. Zakupiony sprzęt jest zaś dopiero na etapie analizowania jego przydatności i wykorzystania w ochronie przez pracowników z dysfunkcjami. Co więcej spółka nie wykazała też, że jego brak miałby taki skutek, że niepełnosprawni podwładni zostaliby zastąpieni osobami zdrowymi i nie mogliby wykonywać swojej pracy.
Kolejnym krokiem przedsiębiorstwa była więc skarga do WSA, w którym zarzuciło fiskusowi błędną wykładnię przepisów rozporządzenia w sprawie ZFRON. Sąd orzekł jednak, że nie była ona zasadna. Podkreślił, że pracodawca nie wykazał w sposób poprawny merytorycznie, logiczny i przekonujący, by poniesione wydatki służyły realizacji celów związanych z poprawą sytuacji pracownika będącego osobą niepełnosprawną. Dodał, że z informacji udzielonych przez firmę wynika, że zakupiony sprzęt jest testowany pod kątem możliwości jego wykorzystania w przyszłości przez osoby patrolujące rozległe tereny ochranianych obiektów. Tym samym dopiero po zakończeniu fazy badań będzie potencjalnie wykorzystywany do pewnych zadań. To oznacza, że sporny wydatek bezsprzecznie nie służy aktualnym potrzebom osób niepełnosprawnych. Ponadto WSA wskazał, że niezależnie od tego, na jaki rodzaj wydatków przeznacza się pieniądze z ZFRON, to musi być jeszcze spełniony warunek określony w par. 4a rozporządzenia, który mówi o tym, że środki powinny być wydawane w sposób celowy i oszczędny. Zakup drona nie spełnia tego wymogu, bo niewątpliwie nie przyczyni się do zmniejszenia ograniczeń zawodowych pracowników zespołu.

orzecznictwo

Orzecznictwo Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 10 grudnia 2019 r. (sygn. akt I SA/Łd 729/19). www.serwisy.gazetaprawna.pl/orzeczenia