Zachowek to część spadku przysługująca najbliższym krewnym zmarłego. Celem zachowku jest ochrona najbliższych członków rodziny – zapewnienie im zabezpieczenia finansowego niezależnie od woli spadkodawcy, a nawet wbrew jego woli. Roszczenie finansowe – czyli kwota o jaką mogą się ubiegać spadkobiercy – odpowiada określonemu ułamkowi wartości udziału w spadku, który by im przypadł w wyniku dziedziczenia ustawowego.

Do grona spadkobierców ustawowych, którzy mogą domagać się zachowku, należą dzieci, wnuki i prawnuki (tzw. zstępni), małżonek i rodzice spadkodawcy. Osoby te nie muszą być formalnie powołane do spadku np. w postaci stwierdzenia nabycia spadku, ponieważ przynależność do grona spadkobierców ustawowych daje im możliwość domagania się zachowku. Oznacza to, że jeśli spadkodawca zapisał majątek komuś innemu niż osobie będącej jego najbliższym krewnym, to jego decyzja jest wiążąca, ale wówczas jego najbliżsi krewni, którzy zostali pominięci w testamencie, mają prawo do zachowku.

O zachowek można się ubiegać również wtedy, gdy osoba mająca do niego prawo została uwzględniona w testamencie, ale przypadająca na nią część spadku jest mniejsza niż należny jej zachowek. Uprawnienie do zachowku powstaje również na skutek przysposobienia – czyli mają do niego prawo również adoptowane dzieci zmarłego.