Urzędy, odmawiając informacji na temat środowiska, mogą wziąć pod uwagę kilka przyczyn blokady informacji. Nie wolno im jednak wprowadzać dodatkowej podstawy odmowy.

Zasadą wynikającą z Dyrektywy 2003/4/WE jest, że organy władzy publicznej państw członkowskich muszą udostępniać posiadane informacje o środowisku naturalnym każdemu wnioskodawcy.

Prawo do wiedzy o tym, co wpływa na nasze zdrowie, mają wszyscy obywatele, przedsiębiorcy i każda instytucja. Żaden pytający nie ma obowiązku tłumaczyć, po co mu te dane.

Wyjątkiem są sytuacje, których wniosek jest zbyt ogólnie sformułowany albo np. dotyczy materiałów przeznaczonych do wewnętrznego komunikowania się władz. Dopuszczalna jest również odmowa udzielenia informacji o środowisku, jeżeli udzielenie ich wpłynęłoby na poufność działań organów władzy publicznej, na bezpieczeństwo lub prawa własności intelektualnej. Powodem oddalenia wniosku może być także ochrona danych osobowych. Podstawy do odmowy informacji są jednak nie tylko ściśle ograniczone, lecz także muszą być interpretowane zawężająco. Nie jest natomiast możliwa odmowa udzielenia informacji, jeżeli dane dotyczą emisji do środowiska.

Kiedy dyrektor ds. informacji z agencji ds. ochrony zdrowia w Szkocji złożył w Office of Communications wniosek o podanie współrzędnych dla każdej stacji bazowej telefonii komórkowej, urząd odmówił mu informacji.

Office of Communications uznał jednak, że ujawnienie dokładnych informacji lokalizacyjnych negatywnie wpłynie na bezpieczeństwo publiczne. A to dlatego, że położeniem stacji zapewniających m.in. komunikację radiową policji mogą być zainteresowani przestępcy. Po drugie urząd wskazał, że rozpowszechnienie danych dostarczonych przez operatorów telefonii komórkowej naruszyłoby przysługujące im prawa własności intelektualnej. Sądy dwóch instancji uznały jednak, że wpływ udzielenia informacji na bezpieczeństwo publiczne jest nieznaczny.

Ten sposób ochrony przed przestępcami nie przeważa bowiem nad pozytywnymi skutkami udzielenia informacji. Rozpatrujący odwołanie Supreme Court of the United Kingdom zwrócił się więc do luksemburskiego Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem, czy przyczyny odmowy udzielenia informacji o środowisku naturalnym można rozpatrywać łącznie (bezpieczeństwo i prawa własności intelektualnej), a tym samym, czy wolno kumulować ich wagę. TS orzekł, że wprawdzie wolno kilka argumentów przemawiających za blokadą informacji rozważać kumulatywnie, jednak nie mogą one wprowadzać dodatkowej podstawy odmowy udzielenia informacji.

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej – sygn. akt C-71/10 – Office of Communications przeciwko Information Commissioner