Tylko pozytywne rozstrzygnięcie o warunkach zabudowy podlega uzgodnieniu z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska. Opiniowanie decyzji negatywnej jest pozbawione znaczenia prawnego.
TEZA
Tylko pozytywne rozstrzygnięcie o warunkach zabudowy podlega uzgodnieniu z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska. Opiniowanie decyzji negatywnej jest pozbawione znaczenia prawnego.
STAN FAKTYCZNY
26 sierpnia 2008 r. wójt gminy zwrócił się z wnioskiem o uzgodnienie negatywnego projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie tartaku wraz z zapleczem socjalno-bytowym na działce położonej w granicach parku krajobrazowego. Regionalny dyrektor ochrony środowiska uzgodnił ww. inwestycję w zakresie ochrony wartości przyrodniczych terenu parku krajobrazowego, w obrębie którego jest ona zlokalizowana. W uzasadnieniu organ wskazał, że planowana inwestycja nie koliduje z obowiązującymi przepisami. Zażalenie na to rozstrzygnięcie wniosła skarżąca, wskazując, że tartak obecnie funkcjonuje niezgodnie z przepisami, zaś działka przewidziana do realizacji ww. inwestycji położona jest w strefie wzmożonej ochrony zespołu parków krajobrazowych.
Postanowieniem z 2009 r. generalny dyrektor ochrony środowiska na podstawie art. 138 par. 2 w zw. z art. 144 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 z późn. zm., dalej k.p.a.) oraz art. 60 ust. 1 i art. 53 ust. 4 pkt 8 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. nr 80, poz. 717 z późn. zm., dalej u.p.z.p.) uchylił zaskarżone postanowienie i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu postanowienia organ podkreślił, że zmiana stanu prawnego nie pozwala mu na rozstrzygnięcie sprawy co do istoty. Takie orzeczenie w istocie pozbawiłoby stronę skarżącą prawa do wniesienia zażalenia, zatem w postępowaniu administracyjnym strona utraciłaby możliwość weryfikacji ewentualnego niekorzystnego dla niej rozstrzygnięcia. W konsekwencji organ naruszyłby zasadę dwuinstancyjności postępowania administracyjnego. Skarżąca zakwestionowała i to postanowienie, a sprawa ostatecznie trafiła do sądu administracyjnego.
Z UZASADNIENIA
Ustawa o zagospodarowaniu i planowaniu przestrzennym stanowi, że decyzja o warunkach zabudowy podlega uzgodnieniu z właściwym regionalnym dyrektorem ochrony środowiska – w odniesieniu do obszarów innych niż położone w granicach parku narodowego i jego otuliny, objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody. W ocenie WSA obowiązek uzgodnienia dotyczy wyłącznie projektów decyzji ustalających warunki zabudowy to jest decyzji pozytywnych. Prawodawca posłużył się bowiem pojęciem decyzji o warunkach zabudowy, nie zaś decyzji w przedmiocie warunków zabudowy. Wykładnia językowa przemawia więc za wąskim rozumieniem zakresu obowiązków uzgodnień. Oznacza to, że tylko w przypadku decyzji pozytywnych organ uzgadniający może dokonać oceny, czy rodzaj planowanej inwestycji nie godzi w interesy, które organ uzgadniający w ramach przyznanych mu uprawnień ma chronić. W przypadku gdy właściwy organ administracji odmawia ustalenia warunków zabudowy, to zdaniem WSA organ uzgadniający nie ma czego oceniać.
W rozpoznawanej sprawie przedstawiony do uzgodnienia projekt decyzji o warunkach zabudowy był negatywny, gdyż niespełniona została pierwsza z ustawowych przesłanek z art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p., tzw. warunek dobrego sąsiedztwa. Zatem każde uzgodnienie przedmiotowego negatywnego projektu decyzji o warunkach zabudowy, w tym i z właściwym regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, jedynie przedłuży postępowanie w sprawie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W konsekwencji projekt decyzji odmawiającej ustalenia warunków zabudowy nie powinien być skierowany do uzgodnienia. Jeżeli jednak został już przedstawiony, to zdaniem WSA organ administracji powinien zająć stanowisko w formie odmowy uzgodnienia, ze wskazaniem, że procedowanie w tym przedmiocie byłoby bezzasadne.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 10 września 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 1515/09