Subskrybuj nas na Youtube
Zapisz się na newsletter
Tak jak przez poprzednie pół roku zabrakło mu niestety czasu na skwitowanie sprawozdania, jakie za rok 2011 złożył mu prokurator generalny.
Pracownicy kancelarii premiera w odpowiedzi na nasze pytania używają zaklęć, których używać muszą: że nie ma mowy o żadnych naciskach, bo przecież każde dziecko wie, że prokuratura jest niezależna. A jednak na sakramentalne „tak” lub mniej sakramentalne „nie” Andrzej Seremet czeka od wiosny.
Śledztwa się toczą, Amber Gold nabiera rumieńców, trotyl wisi w powietrzu, a premier Tusk raz marszczy brew, a raz uśmiecha się tajemniczo jak Gioconda.
Niezależni prokuratorzy, absolutnie wolni od nacisków politycznych, wsłuchują się w te sygnały: posunie Seremeta czy nie? Szykować się na kogoś nowego czy okopywać na z góry upatrzonych pozycjach?
Ja pana premiera rozumiem: każdy lubi, jak inni się z nim liczą, a im dłużej to trwa, tym przyjemniej. Dlatego nie mam pretensji do niego, lecz do ustawodawcy, który na ludzkich słabościach powinien się znać. Wystarczyłoby przecież zapisać w ustawie, że sprawozdanie PG, do którego premier nie odniósł się w ciągu trzech miesięcy, uważa się za przyjęte.
Tylko że wtedy niezależność prokuratury mogłaby się niechcący okazać czymś więcej niż pustym frazesem.
