WYWŁASZCZENIE
SCORDINO PRZECIW WŁOCHOM
Trybunał uznał, że wywłaszczenie własności skarżących spełniało wymóg zgodności z prawem i nie było arbitralne. Czyn rządu włoskiego, który Trybunał uznał za niezgodny z Konwencją, to wywłaszczenie zgodne z prawem, ale bez wypłacenia rozsądnego odszkodowania. Trybunał nie uznał pobrania 20 proc. podatku za zgodne z prawem, ale wziął ten czynnik pod uwagę, oceniając sprawę. Trybunał uznał naruszenie prawa skarżących do rzetelnego procesu ze względu na zastosowanie w ich sprawie rozdziału 5 bis.
Mając na względzie te czynniki i oceniając na podstawie słuszności, Trybunał uznaje za rozsądne zasądzenie skarżącym 410.000 euro.
Skarga nr 36813/97
SCORDINO CD.: WYKONYWANIE WYROKÓW
Każdy wyrok Trybunału, w którym stwierdza on naruszenie praw własności, nakłada na pozwane państwo obowiązek prawny likwidacji naruszenia i naprawienia jego konsekwencji w taki sposób, aby, jak dalece jest to możliwe, przywrócić sytuację istniejącą przed naruszeniem.
układające się państwa, które są stronami sprawy, mają w zasadzie swobodę wyboru środków, za pomocą których wykonują wyrok, w którym Trybunał stwierdził naruszenie. Swoboda co do sposobu wykonania wyroku odzwierciedla wolność wyboru związaną z głównym obowiązkiem układających się państw wynikającym z Konwencji, jakim jest ochrona gwarantowanych praw i swobód (art. 1). Jeżeli charakter naruszenia pozwala na restitutio in integrum, pozwane państwo powinno to zrealizować, Trybunał nie ma ani umocowania, ani praktycznej możliwości zrobienia tego samemu. Jeśli jednak prawo krajowe nie zezwala - bądź zezwala jedynie częściowo - na naprawienie skutków naruszenia, art. 41 uprawnia Trybunał do przyznania pokrzywdzonej stronie zadośćuczynienia, które wydaje mu się właściwe.
Skarga nr 36813/97
BEYELER PRZECIW WŁOCHOM
Art. 1 Protokołu nr 1 zawiera trzy odrębne reguły: reguła pierwsza, zawarta w pierwszym zdaniu pierwszego ustępu, ma charakter ogólny i wyraża zasadę spokojnego korzystania z własności; reguła druga, zawarta w drugim zdaniu pierwszego ustępu, mówi o pozbawieniu własności i poddaje je pewnym warunkom; reguła trzecia, zawarta w drugim ustępie, uznaje, że układające się państwa są uprawnione, między innymi do kontrolowania korzystania z własności zgodnie z interesem powszechnym.... Reguły te nie są odrębne w tym sensie, że nie są powiązane: reguły druga i trzecia, które dotyczą szczególnych przypadków ingerowania w prawo do spokojnego korzystania z własności, zostały skonstruowane w świetle zasad zawartych w pierwszej regule.
Skarga nr 33202/96
PAPAMICHALOPOULOS PRZECIW GRECJI
Trybunał uznał naruszenie w tej sprawie z powodu de facto bezprawnego wywłaszczenia (okupacja kraju przez Grecką Marynarkę Wojenną od 1967 r.), które w dniu wydania zasadniczego wyroku, tj. w dniu 23 czerwca 1993 r., trwało już ponad 25 lat. W związku z powyższym Trybunał nakazał greckiemu państwu zapłacić skarżącym za szkodę i niemożliwość korzystania z własności od czasu, gdy władze odebrały własność gruntu, kwotę odpowiadającą aktualnej wartości gruntu, zwiększoną przez uznanie istniejących budynków, które zostały wzniesione, od kiedy grunt został zajęty.
Skarga nr 31423/96
BELVEDERE ALBERGHIERA PRZECIW WŁOCHOM
Odszkodowanie musi koniecznie odzwierciedlać pełną wartość własności, jeśli stwierdzono bezprawność wywłaszczenia.
W odniesieniu do szkody majątkowej, Trybunał uznaje, że odszkodowanie, które ma być zasądzone skarżącym, nie ogranicza się do wartości własności, kiedy została zajęta. Z tego powodu zwrócił się do biegłego o oszacowanie aktualnej wartości danego gruntu i innych części szkody.
Trybunał postanawia, że państwo zapłaci skarżącemu aktualną wartość gruntu. Do tej kwoty należy dodać sumę za brak możliwości korzystania z gruntu od czasu jego odebrania w 1967 r. i za utratę wartości własności. Ponadto wobec braku uwag rządu w odniesieniu do opinii biegłego należy zasądzić kwotę za utratę dochodu z działalności hotelowej.
Skarga nr 31524/96