W dniu 10 listopada 2009 roku Trybunał Konstytucyjny rozpoznał wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich dotyczący zasad ustalania wysokości równoważnika pieniężnego za umundurowanie.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że lp. 5 i lp. 7 pkt 2 lit. t załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004 r. w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie są zgodne z art. 66 ust. 3 pkt 1 i art. 66 ust. 4 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych oraz art. 32 i art. 92 ust. 1 konstytucji
Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego ustawodawca upoważnił Ministra Obrony Narodowej do dostosowania wysokości równoważników do wysokości rzeczywistych kosztów ponoszonych na umundurowanie i wyekwipowanie żołnierzy w poszczególnych latach służby. Nie ma powodów, aby podważać pogląd Ministra Obrony Narodowej, że wysokość równoważnika odpowiada wartości należnych przedmiotów niewydanych w naturze w pierwszych latach służby szeregowych. Tym samym nie ma podstaw do stwierdzenia, że minister naruszył przepis ustawy określający charakter równoważnika ani też że organ ten wykroczył poza granice upoważnienia do wydania rozporządzenia.
Kolejny zarzut przedstawiony przez RPO dotyczył naruszenia zasady równości. Wnioskodawca nie przedstawił przekonujących argumentów przemawiających za stwierdzeniem, że wysokość równoważnika nie odpowiada wartości należnych przedmiotów niewydanych w naturze w pierwszych latach służby szeregowych. Trybunał nie mógł więc stwierdzić, że zaskarżone przepisy różnicują grupę podmiotów uzależniając wysokość równoważników wypłacanych szeregowcom od czasu trwania służby. Zdaniem Trybunału zaskarżone przepisy nie wprowadzają nieuzasadnionego różnicowania podmiotów podobnych i tym samym nie naruszają konstytucyjnej zasady równości.
Rozprawie przewodniczyła sędzia TK Ewa Łętowska, sprawozdawcą był wiceprezes TK Janusz Niemcewicz.
U 1/09
TK