W dniu 7 lipca 2011 roku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że kwestionowane przepisy dotyczące taksy notarialnej są zgodne z konstytucją.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że:
1. § 3 pkt 5-7, § 6 pkt 14-17, § 13 pkt 1 lit. a oraz § 15 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 czerwca 2004 r. w sprawie maksymalnych stawek taksy notarialnej są zgodnez art. 5 § 3 ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. - Prawo o notariacie
2. § 3 pkt 7 oraz § 6 pkt 14-17 rozporządzenia z 28 czerwca 2004 r. powołanego w punkcie 1 są zgodne z art. 2 konstytucji.
3. § 10a ust. 1 i 2 rozporządzenia z 28 czerwca 2004 r. powołanego w punkcie 1 jest zgodny z art. 5 § 3 ustawy z 14 lutego 1991 r. powołanej w punkcie 1.
W tej sprawie punktem wyjścia do oceny przez Trybunał zasadności zarzutów sformułowanych we wniosku Krajowej Rady Notarialnej było przede wszystkim domniemanie konstytucyjności i zgodności z ustawą kwestionowanych przepisów, którego ciężar obalenia spoczywa zasadniczo na wnioskodawcy. Zdaniem Trybunału niewłaściwe jest wykazywanie przez wnioskodawcę niezgodności przepisów rozporządzenia zmieniającego z 2007 r. z art. 5 § 3 p.n. przez pryzmat uzasadnienia projektu tego rozporządzenia, zamiast poprzez analizę treści samego aktu normatywnego.
Cele wyznaczone przez Ministra Sprawiedliwości w rozporządzeniu zmieniającym z 2007 r. mają tylko pośredni związek z wytycznymi zawartymi w art. 5 § 3 ustawy a zatem również zarzut dotyczący "oderwania" tych celów od treści wytycznych uznać należy za niesłuszny. Podobną ocenę należy sformułować co do zarzutu nieodniesienia się przez Ministra Sprawiedliwości do żadnej z przesłanek zawartych w art. 5 § 3 ustawy, skoro organ ten nie miał takiego obowiązku.
W opinii Trybunału dodatkowo błędna jest argumentacja, że punktem odniesienia przy kontroli rozporządzenia zmieniającego z 2007 r. powinny być przepisy rozporządzenia MS w brzmieniu sprzed nowelizacji, ponieważ korzystają one z domniemania zgodności z ustawą. Pierwotnie ukształtowana wysokość maksymalnych stawek taksy notarialnej nie może stanowić wzorca, który byłby odniesieniem dla oceny zgodności z art. 5 § 3 ustawy przepisów rozporządzenia MS w brzmieniu nadanym rozporządzeniem zmieniającym z 2007 r.
Trybunał podkreślił, iż nie jest prawidłowe rozumowanie, zgodnie z którym zmiana wysokości maksymalnych stawek taksy notarialnej powinna być uzasadniona istotną zmianą okoliczności składających się na wytyczne dotyczące treści rozporządzenia zawarte w art. 5 § 3 ustawy. Niezgodność kwestionowanych przez wnioskodawcę przepisów wymagałaby wykazania w sposób samoistny, a nie przez zestawienie z pierwotnym ich brzmieniem.
W związku z zarzutem naruszenia w § 6 pkt 15-17 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości zasad prawidłowej legislacji Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż przepisy te nie budzą wątpliwości z punktu widzenia dochowania tych zasad, a w szczególności same w sobie nie zawierają sformułowań, które byłyby niejasne i nieprecyzyjne. Zastosowana przez prawodawcę technika odesłań do innych aktów normatywnych jest również akceptowana w pracy legislatora.
Zbadanie zarzutu nieproporcjonalnej ingerencji w prawa notariuszy wymagało ustalenia, jakie prawo czy wolność konstytucyjną ograniczają kwestionowane przepisy i dla jakiej wartości prawodawca wprowadza ograniczenie. Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że wnioskodawca nie uzasadnił należycie tego, jakie konstytucyjne prawo zostało ograniczone na mocy rozporządzenia MS oraz dlaczego ingerencja prawodawcy jest nieproporcjonalna.
Trybunał stwierdził, że wnioskodawca nie przedstawił dostatecznych argumentów pozwalających na obalenie domniemania konstytucyjności i domniemania zgodności z ustawą zaskarżonych przepisów rozporządzenia MS. Obliguje to Trybunał Konstytucyjny do stwierdzenia zgodności kwestionowanych unormowań ze wskazanymi przez KRN wzorcami kontroli.
PS/źródło:TK
Zobacz także: