W dniu 12 lipca 2010 roku Trybunał Konstytucyjny rozpoznałpytanie prawne Sądu Rejonowego w Pabianicach IV Wydział Pracy dotyczące wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony, orzekając, iż ograniczenie zakresu roszczeń - przysługujących pracownikowi zatrudnionemu na podstawie powyższej umowy któremu wypowiedziano kontrakt z naruszeniem art. 32 ust. 1 pkt 1 i ust. 8 ustawy o związkach zawodowych - jedynie do odszkodowania jest niezgodne z konstytucją.

Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 50 § 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy w zakresie, w jakim pomija prawo pracownika - znajdującego się pod ochroną przewidzianą w art. 32 ust. 1 pkt 1 i ust. 8 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych do żądania przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach w wypadku wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony z naruszeniem przepisów o tej ochronie, jest niezgodny z art. 2 oraz art. 59 ust. 1 konstytucji.

Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że przewidziana w art. 32 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych szczególna ochrona trwałości stosunku pracy działaczy związkowych odnosi się do wszystkich stosunków pracy, bez względu na podstawę ich nawiązania (umowa o pracę, powołanie, mianowanie, wybór, spółdzielcza umowa o pracę). Nie ma również znaczenia, czy stosunek pracy został nawiązany na czas nieokreślony, czy też na czas określony, ani też w jakim wymiarze czasu pracy pracownik jest zatrudniony.

Trybunał podkreślił, że ochrona trwałości stosunku pracy, poprzez przywrócenie do pracy, umożliwia działaczom prowadzenie działalności związkowej, a w konsekwencji realizację prawa do zrzeszania się w związki zawodowe. Dlatego też Trybunał uznał, że ograniczenie zakresu roszczeń - przysługujących pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy na czas określony, któremu wypowiedziano umowę z naruszeniem art. 32 ust. 1 pkt 1 i ust. 8 ustawy o związkach zawodowych - jedynie do odszkodowania (z pominięciem roszczenia o przywrócenie do pracy) jest niezgodne z art. 2 konstytucji i art. 59 ust. 1 konstytucji.

Trybunał podkreślił, że uwzględnienie zarzutu sądu pytającego powoduje utrzymanie, jako zasady, żądania - w wypadku niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony - wyłącznie odszkodowania. Natomiast na zasadzie wyjątku (podobnie jak wobec podmiotów wymienionych w art. 50 § 5 k.p.) pracownik chroniony na mocy art. 32 ust. 1 pkt 1 i ust. 8 ustawy o związkach zawodowych mógłby żądać albo przywrócenia do pracy albo odszkodowania.

Rozprawie przewodniczyła sędzia TK Teresa Liszcz, a sprawozdawcą była sędzia TK Ewa Łętowska.

PS/TK