Wobec podejrzanego można zastosować środki prewencyjne, przewidywane ustawą obowiązującą już w trakcie wydawania decyzji administracyjnej , mimo że podczas postawienia zarzutów przepisy jeszcze nie weszły w życie.

Prokuratura apelacyjna w Szczecinie wszczęła przeciwko komornikowi przy sądzie rejonowym w Białogardzie postępowanie karne, w toku którego 17 grudnia 2007 r. zostały mu postawione zarzuty umyślnego popełnienia przestępstwa z art. 271 paragraf 1 kodeksu karnego, ściganego z oskarżenia publicznego. Został o tym powiadomiony przez prokuraturę Minister Sprawiedliwości i związku z powyższym wszczął postępowanie administracyjne przeciwko komornikowi, zakończone wydaniem w lutym 2008 roku decyzji. Na mocy rozstrzygnięcia zainteresowany został zwieszony w wykonywaniu swych czynności zawodowych do czasu zakończenia postępowania karnego.

Podstawę do wydania decyzji przez organ stanowił art. 15 ustęp 1 pkt.1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, zgodnie z którym Minister Sprawiedliwości zawiesza komornika w czynnościach jeśli jest przeciwko komornikowi prowadzone postępowanie o umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego.

Z rozstrzygnięciem organu nie zgodził się komornik i domagał sie ponownego rozpatrzenie sprawy. Minister wydał jednak drugą decyzję o tej samej treści.

Zainteresowany nie dał jednak za wygraną i wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, podnosząc, iż owszem prawdą jest że prokuratura postawiła mu zarzuty popełnienia przestępstwa, ale miał to miejsce 17 grudnia 2007 roku a zatem przed wejściem w życie znowelizowanej ustawy o komornikach sadowych i egzekucji z 24 maja 2007 r. a obowiązującej od 28 grudnia 2008 roku. Skarżący ponosił więc, iż w momencie postawienia mu zarzutów przepis nie obowiązywał i Minister Sprawiedliwości nie miał prawa zastosować art. 15 ze znowelizowanej ustawy, bo w przeciwnym wypadku nie miała by tu zastosowania zasada lex retro non agit. Komornik argumentował także, iż zastosowany wobec niego środek jest swoista karą dyscyplinarną związanym z odpowiedzialnością dyscyplinarną, mimo że ich katalog został umieszczony w innym rozdziale wspomnianej ustawy.

WSA oddalił skargę, uzasadniając, iż jako sąd szczególnego rodzaju, nie orzekający co do istoty sprawy, kontroluje tylko legalność decyzji administracyjnych z prawem. W powyższym przypadku bowiem rozstrzygnięcie Ministra Sprawiedliwości było zgodne z prawem materialnym jak i formalnym.

W ustanych motywach wyroku skład orzekający podkreślił, iż zawieszenie skarżącego w wykonywaniu obowiązków nie jest karą dyscyplinarną i zasada o niedziałaniu prawa wstecz nie ma tu zastosowania. Art. 15 ustęp 1 pkt.1 jest zaledwie przepisem prewencyjnym, ponieważ zawieszenie zastosowano tylko na czas toczącego się postępowania karnego.

Sędziowie podkreślili ponadto, iż w momencie wydania decyzji przepis znowelizowanej ustawy już obowiązywał i Minister mógł wówczas skorzystać ze swoich uprawnień. Można stosować takie kary dyscyplinarne, które obowiązują w trakcie popełnienia przestępstwa- zaznaczył WSA.

Sygn.Akt. VISA/Wa 1056/08

Katarzyna Żółkowska