Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 236 par. 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji. Przepis traci moc obowiązującą z upływem sześciu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw.
Wyłączenie drogi sądowej w sprawach związanych z naruszeniem wolności i praw może być ustanowione jedynie wprost przepisami konstytucyjnymi. Konstytucyjne prawo do sądu, nie może zostać ograniczone poprzez zamknięcie przez ustawę drogi sądowej dochodzenia naruszonych wolności i praw konstytucyjnych. Postanowienie prokuratora o przeszukaniu jest środkiem, który bezpośrednio ingeruje w konstytucyjnie chronioną wolność osobistą, nietykalność mieszkania, a przez to również prawo do prywatności. Dlatego osoby wobec, których zastosowany został ten środek powinny mieć zapewnione gwarancje kontroli tej decyzji przed odpowiednimi organami. Dokonanie przeszukania powinno podlegać kontroli niezależnego sądu. Ze względu na brak sądowej kontroli postanowienia prokuratora o przeszukaniu, regulacja ta narusza prawo do sądu przez to, że zamyka drogę sądową ochrony konstytucyjnych wolności i praw.
Utrata mocy obowiązującej przepisu została odroczona o 6 miesięcy, żeby ustawodawca stworzył regulację gwarantującą prawo do sądu w przypadku przeszukania, zatrzymania rzeczy i czynności związanych z przeszukaniem i zatrzymaniem rzeczy w postępowaniu przygotowawczym.
źródło:TK