Izba Karna Sądu Najwyższego w dniu 25 marca 2010 roku wydała postanowienia oraz uchwałę w składzie siedmiu sędziów.
Postanowienie Sądu Najwyższego (sygn. akt I KZP 2/10).
Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
"Czy stosowanie przepisu art. 237§2 k.p.k. do sytuacji orzekania w przedmiocie tzw. zgody następczej na przeprowadzenie kontroli i utrwalania rozmów, dotyczącej wykorzystania materiałów uzyskanych w wyniku kontroli zalegalizowanej pierwotnie przez Sąd, ale wykraczających poza przedmiotowe czy podmiotowe granice owej kontroli, wymaga bezwzględnego przestrzegania przez organy procesowe wskazanych w tym przepisie terminów: do wystąpienia ze stosownym wnioskiem o wyrażenie zgody następczej i do wydania samej zgody oraz ewentualnie od jakiego zdarzenia rozpoczyna bieg termin do wystąpienia z wnioskiem o wyrażenie zgody następczej i jakie są skutki uchybienia terminom wskazanym w art. 237 § 2 k.p.k.?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
Postanowienie SN (sygn. akt I KZP 1/10).
Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
"Czy określenie w art. 290 § 2 kk "sąd orzeka na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w wysokości podwójnej wartości drzewa" oznacza, że sąd orzeka nawiązkę w wysokości podwójnej wartości drzewa na rzecz każdego pokrzywdzonego będącego współwłaścicielem działki z której dokonano wyrębu drzewa?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
Postanowienie SN (sygn. akt I KZP 37/09).
Po rozpoznaniu zagadnienia prawnego
"Czy udostępnianie danych wynikających z art. 180c ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. 2004r. Nr 171, poz. 1800 ze zm.) na własny koszt operatora publicznej sieci telekomunikacyjnej oraz dostawcy publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, o jakim mowa w art. 180a ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy obejmuje również wyszukiwanie tych danych (ich zbieranie), tworzenie zestawień (baz) tych danych (opracowywanie danych), przedstawianie (przesyłanie) tych danych uprawnionym podmiotom?"
Sąd Najwyższy postanowił odmówić podjęcia uchwały.
Uchwała składu 7 sędziów SN (sygn. akt I KZP 36/09).
W postępowaniu kasacyjnym nie jest możliwe uchylenie orzeczenia wyłącznie w części, której orzeczenie to nie zawiera, a więc co do braku w nim rozstrzygnięcia w kwestii środka karnego lub kary, którego umieszczenie było obowiązkiem sądu, gdyż przedmiotem zaskarżenia i zarzutu, a w konsekwencji uchylenia orzeczenia można uczynić tylko tę jego zaskarżoną część, która obarczona jest owym brakiem, a uchylenie powinno wówczas nastąpić w zakresie umożliwiającym usunięcie tego uchybienia
Uchwała został podjęta przy 1 zdaniu odrebnym.