Andrzej Lulka - radca prawny i partner odpowiedzialny za Departament Prawa Nieruchomości w Kancelarii Gide Loyrette Nouel
Decyzja o pozwoleniu na budowę nie może zostać wydana, jeśli działka gruntu, której inwestycja dotyczy, nie ma bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. „Dostęp do drogi publicznej” oznacza dostęp bezpośredni, dostęp przez drogę wewnętrzną lub zapewniony poprzez ustanowienie odpowiedniej służebności gruntowej, która umożliwi dostęp do drogi publicznej. Zgodnie z ustawą Prawo budowlane inwestorzy muszą wykazać dostęp do drogi publicznej we wniosku o uzyskanie decyzji o pozwoleniu na budowę. Samo twierdzenie przez inwestora, iż dostęp istnieje, jest niewystarczające. Niewystarczające jest również wskazanie, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego umożliwia budowę drogi w przyszłości, jeśli nie została ona dotąd nawet wytyczona. Taka wykładnia została przedstawiona w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie (II SA/Lu 219/09).
W sytuacji, gdy decyzja zatwierdzająca podział geodezyjny działki gruntu została wydana pod warunkiem, że wydzielone działki będą miały dostęp do drogi publicznej w chwili ich zbywania, umowa sprzedaży lub darowizny poszczególnych działek bez zagwarantowanego dostępu będzie bezwzględnie nieważna. Powyższe zostało stwierdzone przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 4 czerwca 2009 roku (III CZP 34/09). Jako podstawę prawną, Sąd Najwyższy wskazał art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego i art. 99 oraz 93 ust. 3 Ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z uchwałą, nie zastosowanie się do warunków decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości skutkuje nieważnością każdej kolejnej umowy, ponieważ byłaby ona niezgodna z prawem (art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego).