Udzielenie koncesji m.in. na wydobywanie kopalin ze złóż – z wyjątkiem takiej działalności wykonywanej w granicach obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej – wymaga uzgodnienia z właściwym wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta. Uzgodnienie następuje na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.
STAN FAKTYCZNY
Wójt odmówił uzgodnienia koncesji na wydobycie kopaliny pospolitej ze złoża kruszywa naturalnego, o wydanie której wystąpił przedsiębiorca. Uzasadniając rozstrzygnięcie wójt wskazał, że zamierzone przedsięwzięcie polegające na wydobywaniu kopaliny metodą odkrywkową jest niezgodne z treścią studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy i w konsekwencji uzgodnienie nie może być dokonane. Dodał, że tereny objęte wnioskiem złożonym przez przedsiębiorcę położone są na obszarze leśno-turystycznym, dla którego nie przewidziano lokalizacji kopalni kruszywa.
Na skutek wniesionego zażalenia, samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało zaskarżone postanowienie w mocy. Zdaniem organu odwoławczego ustalenie braku zgodności planowanej działalności ze studium było wystarczające do wydania postanowienia o odmowie uzgodnienia koncesji. Podkreślono, że nie chodzi o wykazanie, że funkcja turystyczna jest zbieżna z funkcją inwestycyjną, ale o wykazanie, że konkretne przedsięwzięcie, w tym wypadku kopalnia kruszywa, jest przewidziane w studium na danym obszarze.
Wojewódzki sąd administracyjny oddalając skargę stwierdził, że planowana przez przedsiębiorcę działalność polegająca na wydobywaniu kopaliny pospolitej ze złoża kruszywa naturalnego nie jest zgodna ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, co uzasadniało odmowę uzgodnienia koncesji. W ocenie sądu I instancji nie naruszono prawa ze względu na brak uzgodnienia. Stosownie do treści art. 16 ust. 5 prawa geologicznego i górniczego uzgodnienie następuje przy braku planu miejscowego na podstawie studium. Skoro studium nie przewiduje dla terenów objętych planowaną inwestycją obszarów wydobycia kopaliny, nie można zarzucić, że uzgodnienie narusza przepisy prawa. WSA uznał za bezzasadny zarzut naruszenia art. 16 ust. 5 prawa geologicznego i górniczego w zw. z art. 22 i 8 Konstytucji RP, w uzasadnieniu którego przedsiębiorca podał, że wydobycie kopaliny jest działalnością gospodarczą, a ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny.
W skardze kasacyjnej podnoszono m.in. błędne przyjęcie, że art. 16 ust. 5 prawa geologicznego i górniczego – w zakresie kryterium zgodności ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy – może stanowić podstawę prawną rozstrzygnięcia, a tym samym, że wójt miał prawo dokonać negatywnego uzgodnienia koncesji wyłącznie na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.
UZASADNIENIE
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną. Wyjaśnił, że zgodnie z art. 16 ust. 5 prawa geologicznego i górniczego udzielenie koncesji – z wyjątkiem działalności wykonywanej w granicach obszarów morskich RP – wymaga uzgodnienia z właściwym wójtem, burmistrzem albo prezydentem miasta. Uzgodnienie następuje na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na postawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Zdaniem sądu kasacyjnego, w myśl tego przepisu jedynym kryterium branym pod uwagę przy dokonywaniu uzgodnienia są zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku – zapisy zawarte w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Wykładnia językowa przepisu nie pozostawia wątpliwości, że organ współdziałający w postępowaniu koncesyjnym zobowiązany jest stosować wyłącznie kryteria określone w ustawie. Fakt, że odmowa uzgodnienia koncesji została wydana bez miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie uchybia prawu. W takiej sytuacji następuje uzgodnienie koncesji na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.
Wyrok NSA z 7 października 2010 r., sygn. akt II GSK 703/10