Umowę know-how, dotyczącą nieujawnianych do wiadomości publicznej informacji technicznych, handlowych czy organizacyjnych, które mają wartość gospodarczą, zawierają przekazujący (udzielający) i zamawiający (odbiorca). Przekazujący jest właścicielem projektu lub procesu technologicznego i w umowie zobowiązuje się do odstąpienia zamawiającemu jego opisu wraz z dokumentacją i informacjami, które są niezbędne do zrealizowania go. Zamawiający będzie stosował przekazany projekt, więc zobowiązuje się do zachowania w tajemnicy informacji, jakie o nim uzyskał. Chodzi o wiedzę, co do której przekazujący podjął niezbędne działania w celu zachowania poufności.

Umowa nienazwana

Umowy know-how nie mają odpowiednika w języku polskim. Po angielsku know oznacza wiedzieć, how – jak. Umowy te określa się jako nienazwane, ponieważ nie zostały opisane w kodeksie cywilnym. Zawierają jednak elementy umów uregulowanych – np. najmu, dzierżawy, licencji czy sublicencji odnośnie do eksploatacji wzorów użytkowych lub wynalazków. Ich treść może być konstruowana przez strony w dowolny sposób, byleby nie naruszała przepisów obowiązującego prawa, a wynika to z zasady swobody umów. Artykuł 3531 kodeksu cywilnego mówi bowiem, że strony, które zawierają umowę (każdą, a więc i nienazwaną, czyli także know-how), mogą ułożyć stosunek prawny według swojego uznania, pod warunkiem jednak, że jego treść ani cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) stosunku, ustawie oraz zasadom współżycia społecznego.
Know-how jest umową wzajemną, dwustronnie zobowiązującą, odpłatną. Obowiązek świadczenia ciąży bowiem na obu stronach. Dochodzi do skutku z chwilą złożenia przez strony zgodnych oświadczeń woli. Od innych umów nienazwanych, które regulują obrót prawami niematerialnymi, know-how odróżnia nałożony na zamawiającego obowiązek zachowania tajemnicy. Tego rodzaju stosunek prawny nie jest jednak chroniony na takich samych zasadach jak patent. W razie kradzieży poufnej informacji poszkodowany przekazujący może wystąpić do sądu i wszcząć postępowanie powołując się na nieuczciwą konkurencję.
Konow-how zostało zdefiniowane w rozporządzeniu Komisji Europejskiej nr 772/2004 z 7 kwietnia 2004 r. w sprawie stosowania art. 81 Traktatu Europejskiego, który dotyczy transferu technologii (Dz.U. UE L 123 z 2004 r.). Zawarta w nim definicja określa know-how jako pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, które wynikają z doświadczenia i badań.
To jest tylko część artykułu, zobacz pełną treść w e-wydaniu Dziennika Gazety Prawnej: Wiedzieć jak, czyli kontrakt know-how
W pełnej wersji artykułu znajdziesz:
- Więcej informacji o przedmiocie umowy
- Do czego w umowie know-how można upoważnić zamawiający
- Jakie są obowiązku stron umowy
- Co zawiera umowa
- Jak wygląda wzór umowy know-how