Dokonywanie analizy sytuacji rynkowej, o której mowa w art. 22a ust. 3 ustawy o transporcie drogowym, oraz ocena okoliczności analizą tą objętych należy do wyłącznych uprawnień organu orzekającego o wydaniu zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym. Uprawnienia te nie przechodzą na organ współdziałający.
STAN FAKTYCZNY:
Starosta odmówił uzgodnienia w zakresie wydania zezwolenia na wykonywanie regularnych przewozów osób w krajowym transporcie drogowym na jednej z linii komunikacyjnych. Na podstawie analizy sytuacji rynkowej, przedłożonego (proponowanego) rozkładu jazdy, prowadzonego monitoringu oraz spostrzeżeń z kontroli funkcjonowania komunikacji autobusowej stwierdził bowiem, że dotychczasowi przewoźnicy zaspokajają potrzeby przewozowe, a proponowany przez przedsiębiorcę rozkład jazdy może doprowadzić do destabilizacji tego rynku. Stąd wprowadzenie nowego przewoźnika będzie stanowiło zagrożenie dla istniejących linii regularnych. W zażaleniu na postanowienie zarzucono m.in. niewskazanie zagrożeń dla już istniejących linii regularnych. SKO utrzymało zaskarżone postanowienie w mocy. WSA uchylił postanowienia organów obu instancji. Uznał, że organy nie dopełniły obowiązku zebrania pełnego materiału dowodowego. Skargę kasacyjną wniosło SKO.
UZASADNIENIE:
Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok. Wyjaśnił, że zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 1 lit. f) ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (t.j. Dz.U. z 2007 r. nr 125, poz. 874 ze zm. – dalej u.t.d) rozpoznanie przez marszałka województwa wniosku o wydanie zezwolenia – na liniach komunikacyjnych wykraczających poza obszar co najmniej jednego powiatu, niewykraczających poza obszar województwa – wymaga uzgodnienia ze starostą właściwym ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej. Obowiązek współdziałania oznacza, że konieczność zajęcia stanowiska przez organ współdziałający stanowi wymóg formalny wydania prawidłowej decyzji przez organ uprawniony do merytorycznego załatwienia sprawy. W konsekwencji wprowadzenia obowiązku uzgodnienia, to organ „uzgadniający” staje się organem uprawnionym i zobowiązanym do oceny, czy nie zachodzą okoliczności uzasadniające odmowę wydania zezwolenia na podstawie art. 22 a) ust. 1 u.t.d. w świetle warunków, na jakich wnioskodawca domaga się wydania zezwolenia. NSA wskazał jednak, że co prawda organ współdziałający, do którego zwrócono się o zajęcie stanowiska celem dokonania tej oceny, może w razie potrzeby przeprowadzić postępowanie wyjaśniające, jednak postępowanie to nie może wykraczać poza ramy uprawnień tego organu. Uzgodnienie nie może dotyczyć dowolnych spraw, związanych z przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz tylko tych aspektów, które wiążą się z zadaniami organu opiniującego.
NSA podkreslił, że dokonywanie analizy sytuacji rynkowej, o której mowa w art. 22 a) ust. 3 u.t.d., jak i ocena okoliczności analizą tą objętych, należy do wyłącznych uprawnień organu orzekającego decyzją w przedmiocie wydania zezwolenia. Tym samym uprawnienia te nie przechodzą na organ współdziałający. Organ uzgadniający nie jest zatem przy wyrażaniu swego stanowiska władny oceniać, czy wydanie wnioskowanego zezwolenia jest uzasadnione w świetle okoliczności wymienionych – art. 22a ust. 5 pkt 1–4 u.t.d.
Wyrok NSA z 20 stycznia 2010 r., sygn. akt II GSK 351/09